Oud en nieuw in Koh Phangan! Hier zat ik al het hele jaar (ik overdrijf graag) op te wachten. Of nouja om eerlijk te zijn had ik tijdens de jaarwisseling van 2012 naar 2013 al dingen opgezocht over de fullmoonparty. Maar het moment was dus daar. De dag voor oud en nieuw besloten m'n girlcrew het rustig aan te doen en vooral niet uit te gaan, zodat we zoveel energie als mogelijk zouden hebben voor de jaarwisseling. Na geshopt te hebben en allemaal een party outfit te hebben bemachtigt gingen we allemaal richting bed.
Maar slapen in een partyhostel met 38 mensen is niet eenvoudig. En ik slaap makkelijk, ik slaap in bussen, boten... Maar hier? Mijn bed was naast de deur die veel geluid maakte, naast de muur naast m'n bed was de bar, met super luide muziek. Natuurlijk lopen mensen in en uit dus elke keer als de deur open ging werd het licht en de muziek nog harder. Op een gegeven moment viel ik gelukkig toch in slaap. Toen ik wakker werd was het eindelijk zo ver, full moon party baby!! Niet al te veel overdag gedaan onder het motto van energiebesparing. Rond een uur of 7 begonnen de voorbereidingen, we hadden neon verf gekocht en beschilderde elkaar. Het hostel waar de meisjes uit Noorwegen zaten had alleen blacklight, wat erg leuk is met neon verf.
En wat sowieso erg grappig is. M'n laatste maaltijd van 2013 was fish & chips waar ik zeker 70 minuten op heb gewacht, maar het was 't waard. Ondertussen begon de straat al super druk te worden. M'n hostel zat midden op Haadrin op 2min afstand van hét strand, midden in het party-gebruis dus. Het werd ondertussen wel tijd voor de eerste buckets en de tijd vloog voorbij. Voor we t wisten was t kwart voor 12 en werd het tijd om naar het strand te rennen voor een goed plekje tijdens de countdown. Super spannend vonden we t allemaal. Want behalve leuke verhalen hadden we ook veel slechte verhalen gehoord, dus beloofde we elkaar op elkaar te letten. En hadden we ook een afspreek punt voor t geval iemand kwijt was. Eenmaal op t strand aangekomen waren we allemaal erg onder de indruk, het hele strand was packed met neon kleuren (&mensen ;-)). Er waren iets van zes verschillende podia met verschillende soorten muziek. Wij eindigde bij sunset bar waar uk garage en dubstep gedraaid werd: perfect. Voor we t wisten begon de countdown en was t opeens 2014. Vuurwerk, meer vuurwerk en de happy new year wensen vlogen me om de oren. Dit was sowieso de beste jaarwisseling ooit! De fullmoonparty was top. Mensen overdrijven niet als ze zeggen dat het een geweldig feestje is. Rond 7 uur smorgens besloten we toch maar is richting bed te gaan. Aangezien het tijdsverschil met Nederland 7 uur is kwam dit mooi uit want toen kon ik mensen een gelukkig nieuwjaar wensen. Alles op het feestje was voor mij veilig en gezellig verlopen. Andere mensen raakte hun telefoon kwijt, geld kwijt, plaste in hun broek, werden random wakker op t strand... Dus ik was aardig trots op mezelf!
1 januari was ongeveer het hele eiland aan het uitslapen, ikzelf ook. Ik was vrij lui tot ik erachter kwam dat m'n visum de volgende dag zou verlopen. Toen ik de grens over kwam vanuit Cambodja had ik 30 dagen moeten krijgen maar ik kreeg er maar 15, wat ik zelf had moeten controleren. Wat nu?? Paniek!! Ik was al dingen aan het opzoeken over een visa run naar Maleisië waar ik helemaal geen zin in had. Dankzij m'n wijze mede travelers op Facebook kwam ik erachter dat ik gewoon naar Koh Samui kon gaan en het kon oplossen bij het immigratiekantoor daar. Koh Samui stond niet op m'n planning ik was van plan naar Phi Phi te gaan, maar t was nog altijd bezig dan helemaal naar de grens te moeten. M'n laatste avond in Koh Phangan was niet al te wild gewoon met een groepje op het strand gezeten want een aantal jongens uit nieuw zeeland gingen de volgende dag ook naar Koh Samui.
In Koh Samui aangekomen kwam ik erachter dat het al veel te laat was om m'n visum te regelen, dus ging ik maar gewoon met de jongens naar het strand en regelde m'n visum de volgende dag. Ik wilde eigenlijk de volgende dag naar phi phi maar dat ging dus niet. Wat goed uitkwam want een van de jongens was z'n telefoon en slippers in het hostel op t andere eiland vergeten. Het groepje meisjes uit Noorwegen kwam vanuit daar naar Koh Samui dus dan kon ik met hun afspreken de spullen krijgen en t naar Phi Phi brengen. Hij had serieus pas na 4uur door dat hij z'n slippers vergeten was en al die tijd op blote voeten liep. Als je in Thailand op blote voeten loopt kijkt serieus niemand je raar aan. M'n tripje naar het immigratiekantoor was erg interessant. Het kleine kantoor bulkte van de mensen die er niks van snapte maar na 5 uur had ik dan toch echt gratis m'n visum gefixed. Toen ik een formulier moest invullen vroeg ik heel lief om een pen waarop de medewerkster antwoordde: NO! Tot zover vriendelijkheid in Thailand.
De bus zou me om 6 uur oppikken en de boot zou om 7 uur vertrekken. Ik zat netjes om 6 uur te wachten maar om kwart voor 7 was er nog steeds niemand, ik besloot de organisatie te bellen en kwam erachter dat ze me vergeten waren. Diegene waar ik m'n ticket had geboekt kwam me persoonlijk ophalen met z'n auto wat dan wel weer fijn was. Die bus en bootreis heb ik vooral geslapen. Slapen in de boot was niet al te slim, ik werd wakker geschud door een Thaise vrouw dat ik eruit moest dat ik anders om de verkeerde bestemming aan zou komen. Toch wel handig dat ze stickers op je plakken met waar je heen gaat. En toch wel erg vriendelijk van die mevrouw, Azië bleek toch wel lieve mensen te hebben. Na de boot kwamen er een aantal busreisjes met random tussenstops. Ondertussen was ik aan de praat geraakt met twee jongens uit Australië wat m'n lange trip wat minder eenzaam maakte. Online was er geen accommodatie meer te vinden in Phi Phi maar zij hadden ook niks geboekt dus we spraken af samen wat te zoeken. Na de busreisjes kwam er nog een bootreis en na 14 uur was ik er dan eindelijk: Phi Phi!
Het was iets van half 8 savonds en al snel kwamen we erachter dat elk hostel voor zat. Mensen adviseerden ons serieus om onze tassen in een hostel te laten en maar gewoon uit te gaan tot in de ochtend en te slapen op t strand. Hoe grappig dit ook klonk werd ik er toch niet al te blij van. Een van de hostelmedewerkers had medelijden met me en ging op z'n fiets op zoek naar een ander hostel. En ik had geluk! Een leuk hostel aan het strand, wel aan de prijzige kant maar beter dan niks. Die avond kwam ik erachter dat het nachtleven in Phi Phi super tof is. Het barst er van de barretjes en na 12ven gaat iedereen naar twee "clubs" op het strand. Woodies en Slinkies. Waar je kan dansen maar ook kan touwtje springen met vuur, vuurlimbo, door een vuurhoepel springen. Al deze dingen heb ik in m'n dagen op Phi Phi geprobeerd.
Het vuurspringtouwen vond ik super eng. Maar voor ik op reis ging had ik met mezelf afgesproken dat ik nieuwe dingen moest proberen en m'n angsten opzij moest zetten. Ik was van plan er ongeveer 4 dagen te blijven maar voor ik t wist was ik er een week! Ondertussen had ik super veel leuke mensen leren kennen. Ook was er iemand gekomen die ik in m'n eerste twee weken had leren kennen en t meisje die ik in Cambodja had leren kennen met wie ik ook oud en nieuw had gevierd, gezellige boel! Op een wilde gezellige avond met een leuke groep (ieren, zweden, oostenrijkers, ozzies en kiwi's) gingen we naar de reggeabar. Waar je thaibox gevechten kan bekijken in een bar. In het midden van de bar is een ring waar professionele gevechten zijn maar waar je ook tegen andere mensen kan vechten voor de lol én een gratis Bucket. We liepen de bar binnen en iedereen zat net toen iemand op m'n schouder tikte of ik wilde vechten 'sure' zei ik zonder na te denken. Ik kreeg een korte broek in m'n handen gedrukt en ik besloot me om te kleden. Toen ik terug kwam in de korte boks broek keken ze me allemaal aan van huh? Yep ik ga vechten! Daarna kwam ik erachter dat m'n tegenstander ongeveer drie keer zo groot/flink als mij was en vond ik t niet zo grappig meer. Maar opgeven zit niet echt in m'n genen. Ook vertelde ze me dat ze hier geen ervaring mee had wat me gerust stelde. En daar stond ik dan, in de ring! M'n tegenstander besloot geeneens bescherming te dragen want... Ze doet thuis ook aan thai boksen!!! Wat een trut. Dus ik heb niet bepaald gewonnen. Maar het publiek stond volledig aan mijn kant. Toen ik de ring uit kwam begonnen allemaal mensen me te knuffelen en te vertellen dat hèt oneerlijk was, ze een beest was, ik super veel lef had en hun held was. Dat maakte het verliezen iets minder erg! En het gratis bucket hielp ook wel. De rest van de avond verliep zonder gevechten en erg vredig.
Maar toen ik wakker werd was er paniek. Ik was m'n tas kwijt! M'n creditcard zat daarin dus ik was redelijk in paniek. Na de hoop opgegeven te hebben en twee uur verder te zijn vroeg iemand in m'n hostel opeens "uhm is je achternaam toevallig Souripet?" Ik snapte er niks van. Maar er hing blijkbaar al die tijd voor m'n neus een briefje dat m'n tas met creditcard gevonden was en ik t in een ander hostel kon ophalen, lucky me!!
Overdag heerlijk op het strand gelegen. Bij een van de barretjes was een super leuke hond: Vodka. Die me erg aan m'n hond doobie deed denken ik heb dan ook volop met deze luie hond gespeeld.
We deden een boottocht met een longtailboat om t eiland. Toevallig zaten er op deze boot ook twee mensen die ik in Kampot in Cambodja had leren kennen. Daarna kwam ik ze nog tegen in Sihanoukville en in Koh Phangan, toeval bestaat niet! We bezochten monkey beach waar zoals de naam waarschijnlijk al doet vermoeden allemaal aapjes waren. Nu dacht ik altijd dat apen schattig zijn, maar ze bijten en beroven je, daarom was ik dus vooral erg voorzichtig.
De boottocht terug had wat weg van de attractie "splash" droog blijven was geen optie. Gelukkig had ik m'n waterproef tasje van tubing meegenomen waardoor m'n camera en telefoon het wisten te overleven. Die avond weer gezellig met de hele groep uit gegaan en begon me ondertussen hartstikke thuis te voelen op t eiland.
Maar er was meer te zien op Phi Phi! M'n ena laatste dag daar ben ik voor zonsondergang naar het viewpoint gelopen. Wat een flinke wandeling omhoog was. Maar het was het uitzicht dubbel en dwars waard.
De betekenis van m'n tattoo is courage over fear wat je als je bovenstaand verhaal gelezen hebt wel moet snappen. Ik ben blij dat ik ben gaan reizen en angsten zijn er om te overwinnen. Phi Phi is verreweg m'n favoriete eiland in Thailand dus een betere souvenir kon ik me niet wensen. Met de pijn viel het wel mee het was eerder ongemakkelijk dan pijnlijk, maar hey ik ben een bikkel. De tattoo is nog wat opgezwollen dus een foto komt later wel :-).
Hoewel Phi Phi en de rest van de eilanden super leuk waren is het tijd voor de volgende stop. Na een maand van feesten aan de kust ben ik toe aan wat nieuws. In dit geval is wat nieuws: VIETNAM!
Van Phi Phi in Vietnam terecht komen is alleen zo simpel nog niet. De vluchten van de eilanden zijn zo duur dat ik ondanks de rellen en de afstand toch maar besloot naar Bangkok te gaan. Een 10 uur durende reis waarna ik 8 uur moet wachten op m'n vlucht naar Hanoi waar het slechts 15 graden is brrrrrr. Maar ik ben er klaar voor!
Van m'n vriendinnetje uit Noorwegen heb ik helaas afscheid korten nemen. Ook van alle andere toffe mensen die ik heb kern kennen. Afscheid nemen blijf ik kut vinden! Als je een tijdje samen aan het reizen bent maak je zoveel samen mee. En dit meisje is ook nog op de exact zelfde datum/haar geboren, hoezo het lot haha. Maar tijd voor nieuwe avonturen :-)
