Australia day en Chinees nieuwjaar.... In Vietnam.

Zoals ik in mn laatste blog al aangaf loop/liep ik een beetje achter met mn blog. Inmiddels is dit alleen maar meer. Maar omdat ik weet dat mensen het leuk vinden om te lezen en ik het ook leuk vind om te schrijven, vervolg ik een beeeeetje verlaat toch maar m'n verhaal.

Hoi, Hoi An

Na mn nacht in Hué nam ik de bus naar Hoi An. Ik was met drie jongens, maar het was een en al chaos dus we eindigde in verschillende bussen. Hadden nog geen accomodatie geboekt dus of we elkaar weer zouden vinden? Gelukkig ontmoette ik in de bus twee meisjes uit Australie. De bus was super relaxed. Het was een slaap-bus, zoals de vorige keer, alleen was het dag. Dus super veel comfortabele ruimte en zelfs wifi. Applausje voor de bussen in Vietnam! Na vier/vijf uur kwamen we aan in het centrum van Vietnam. Een aantal mensen hadden me de tip gegeven om naar Sunflower hotel (ja hotel niet hostel) te gaan. Volgens internet leek dit vol te zitten, maar eerder in mn trip merkte ik al dat hostelworld niet altijd even up to date is, dus besloten we het er maar op te wagen. Ze hadden gelukkig plek voor ons drie, in verschillende dorms maar dat maakte niet uit. Een twee sterren hotel met dorms een zwembad en een -dat bleek de volgende ochtend- geweldig 'gratis' ontbijt buffet met alles er op en er aan. Wie naar Hoi An gaat moet zeker weten naar Sunflower! 

Anyway, na dat gereis hadden we honger. We wandelden naar het oude gedeelte van de stad en waren even stil, wat zag het er mooi uit! Alles was verlicht met lampionnen en de Franse invloed was goed te zien in de stijl van alle architectuur. Wat een schattig stadje! We besloten onzelf te verwennen met verse vis van de bbq op een boot op de rivier met uitzicht op alle lichtjes. 

Van een meisje die ik eerder in mn reis had ontmoet had ik allemaal tips gekregen. Aangezien we geen idee hadden wat te doen besloten we de tips te volgen. Zo eindigde we in de backpackers bar, waar verassend genoeg, drank spelletjes spelende engelse en australische backpackers te vinden waren. Verder was er een tafelvoetbal, waar ik dacht heel goed in te zijn maar wat tegen viel, slechte muziek, een gezellige vibe en 2 for 1 drankjes. Alle ingredienten voor een goede avond dus. 

Die avond uit was gezellig maar schreeuwde de dag erna om ontspanning. Gelukkig had mijn hotel een zwembad en relaxen bij het zwembad in de zon was dan ook perfect. In mijn dorm had ik een jongen uit het exotische Hawaii leren kennen en een jongen uit het vreemde rare koude Nederland. Samen met hun en wat andere mensen ging ik savonds weer de stad in. Het typische gerecht voor Hoi An is Cau Lac. Hoi An staat bekend om het geweldige eten. Dit is een heel

simpel gerecht maar erg lekker. Te beschrijven als noodles, beef en een klein beetje soort van soep, maar dan net wat anders. Van dit lokale gerecht genoten wii ook weer op een boot op de rivier terwijl we geserveerd werden door een meisje van 8.

 Omdat de backpackers bar de dag ervoor zo gezellig was wilde ik daar weer heen. Ik begon me al aardig thuis te voelen want ik zag dezelfde mensen als de dag ervoor. Ook waren mn verloren australie vrienden uit Hué er! Later die avond gingen we naar 'why not bar' hier is het mogelijk om voor 100.000 dong ($5) all you can drink te doen. Zolang je maar zorgt dat je je glas bewaard kan je zoveel lokale (walgelijke) rum, whisky of vodka drinken als je maar wilt. De bar was packed, de muziek was dankzij iemands telefoon top en ook dit was een geweldige avond. De dag erop besloot ik dat het tijd was voor wat actie. Behalve lekker eten staat Hoi An bekend om het goedkoop/goed maken van kleding op maat. Zo laten jongens hier pakken maken en meisjes.... Van alles en nog wat. Met mijn lengte niet helemaal gemiddelde lichaam heb ik wel eens problemen met het vinden van goed passende kleding. Wat me niet uit maakt want ik hou van oversized. Maar een oversized nette jumpsuit is 't toch niet helemaal. Ik besloot dus een jumpsuit te laten maken. Op aanraden van mensen uit mn hostel ging ik naar de tailor 'The Ocean'. Ik had een aantal plaatjes van internet bij me. Ik wist precies wat ik wilde. De bovenkant van dit plaatje, de achterkant van dit, dit van dit...... Er werkte super aardige mensen en nadat mn maten waren opgenomen (die me lichtelijk depressief maakte) was het afwachten. De volgende dag kan ik terug komen om te kijken of het goed was. Als lunch had ik aan bah mi broodje, het typische broodje wat op elke hoek van de straat te krijgen is. Dit kan met kip, varken, ei of kaas (la vache kiri), voor tussen de 15.000 en 25.000 dong. Een geweldige snack. Voor de Rotterdammers in de buurt van de bibliotheek zit "boquette" hier zijn zulke heerlijke boquetts te vinden, ook verkopen ze er bubble tea (almond met tapioca is een aanrader!). 

In de avond was het hele hostel bij de bar bij het zwembad te vinden, een en al gezelligheid. Ik durf het bijna niet te zeggen maar we speelde weer kings cup, wat vrij lastig was met zo'n grote groep. We begonnen de avond met 2 tafels en eindigde met 10 tafels. Het hotel wilde ons graag weg hebben rond een uur of 11, ze sloten de bar, maar er was een goedkope shop naast het hotel. Dus een half uur later deden ze het licht maar uit, toen dit ook niet werkte besloten ze de 'schreeuw tegen de backpackers'-techniek toe te passen, die prima werkte. Met z'n alle gingen we achterop motors naar Volcano bar. Die wonderbaarlijk nog goedkoper was dan Why Not Bar. Hier kon je voor 50.000 dong het all you can drink gedoe doen. De muziek was super slecht. Maar hoe langer je op reis bent hoe meer gewend je daaraan raakt. Het was dan ook weer een geweldige avond. 

Koh Phangan reunie!

De volgende ochtend was ik helemaal enthousiast. Want twee meisjes die ik met oud&nieuw had leren kennen kwamen naar Hoi An! Een mini reunie, altijd leuk. Ze kwamen aan net toen ik naar het geweldige all you can eat ontbijt buffet liep, goede timing. Na ons zelf te hebben volgepropt en te hebben bijgekletst huurden we met nog twee meisjes fietsen. We fietsen naar het oude gedeelte, ze gingen los op het laten maken van dingen. Een meisje liet 4 jurkjes, een broek, een jas en een blouse maken, haha! Daarna naar het strand gefietst want het was een warme dag. Dit was de eerste keer dat ik weer op een zonnig strand was, aangezien ik zowat bevroor op het strand in Hue, wat voelde dat goed. Het rondfietsen was ook super leuk want Hoi An is een schattige plaatsje en langs rijstvelden en alles fietsen is weer eens wat anders dan mijn standaard fietstocht langs de Maas in rdam.

 Na ons opgefrist te hebben kon ik eindelijk gaan kijken hoe mn jumpsuit eruit zag. Die zag er prima uit, alleen erin komen was bijna onmogelijk, omdat er alleen een rits aan de zijkant was. Ook had ik om een gedeeltelijk open achterkant gevraagd en die was er niet. De veranderingen besproken en ik mocht de volgende dag weer terug komen. Het zag er in ieder geval al mooi uit dus ik had er vertrouwen in. In de avond met een groepje uit eten gegaan en daarna weer gesocialized bij het hostel en...... Weer naar de allyoucandrink bar gegaan. Want ik moest mn Koh Phangan vriendinnetjes natuurlijk laten zien hoe geweldig, en vooral goedkoop, het nachtleven daar was. Het was als vanouds een geweldige avond. Een helaas iets te late-geweldige avond bleek de volgende dag. Ik had een kookcursus geboekt voor 8 uur smorgens, maar slaagde erin 3 wekkers te negeren en daardoor de cursus te negeren. Het was m'n laatste dag in Hoi An, had mijn bus naar Nha Trang al geboekt dus dat was balen. Helemaal een baaldag was het niet want het zonnetje scheen en ik kon relaxen bij het zwembad. Waar een idioot van 3 hoog van t balkon t helemaal-niet-zo-diepe zwembad in sprong, wtf. Mn jumpsuit was perfect aangepast. Hij zit wat strak, maar aangezien ik zoveel ben aangekomen wilde ik mn op-maat-gemaakte-jumpsuit niet op mn ik-ben-op-reis-maat maar op mn hopelijk-toekomstige-maat. De jumpsuit kostte me ongeveer $35. Wat een prima prijs is natuurlijk! Tegen het einde an de middag moes ik afscheid nemen van alle geweldige mensen die ik had leren kennen en stapte ik op de bus naar Nha Trang. 

Australia day in het Russische Nha Trang

Het nachtleven van Hoi An had me zo moe gemaakt dat ik zeker voor negen uur in de bus geslapen heb. Vroeg in de ochtend kwam ik aan in Nha Trang. Ik was gewaarschuwd dat het er stikte van de Russen. Maaaaaar het was Australia Day en behalve Russen waren er ook super veel ozzies. Met een groepje uit mn hostel (Mojzo Inn - aanrader!!) ging ik rond 11.00 naar de booze cruise bar. Waar Australia day al in volle gang was. Wat ze precies op die dag vieren is me ontgaan. Maar het deed me denken aan koniginnedag. Mensen zijn verkleed, dragen de vlag en drinken bier. Je bierblikje tape je vast aan je andere bierblikjes en deze stapel/staf probeer je langer te maken dan je zelf bent. Er is een top 100 countdown qua muziek, wat ook een heel ding leek te zijn. Ik vergat deze dag dat ik in Vietnam was -zag geen enkele Rus- en had een geweldige dag en nacht. Deze dag heeft mijn drang om naar Australie te willen alleen nog maar groter gemaakt. Zoveel leuke mensen weer leren kennen. Ongeveer 90% van de mensen kwamen uit Australie. En ook mn maatjes uit Hué kwam ik weer tegen. Ook een Nederlandse jongen die goed de weg kwijt was. Zo had hij zn oor door iemand in de bar met een neuspiercing laten piercen. Ja het was een interessante dag. 

Omdat ik op Australia Day praktisch gezien eigenlijk niks van de stad had meegekregen besloot ik de volgende dag iets te moeten doen. Maar niet te actief. Een van de dingen waar Nha Trang bekend om staat is de spa's met modderbaden. Met een groepje van vier jongens ging ik hier naar toe om te relaxen. Het modderbad was warm maar op een goede manier. Erna kon je een douche nemen in de meest bizarre douches. Ik snap nu waarom het water in douches vanuit een douchekop naar beneden komt. Want er waren douches waarbij het watrr naar boven spoot of van de zijkanten kwam, niet al te handig, wel erg grappig. Er waren meerdere mineralen zwembaden, bijna geen mensen, wel zon. En zo waren we een dagje zoet. Hierna voelde mijn huid zijdezacht aan. Het scheen ook goed te zijn voor huidziektes zoals eczeem (dat heb ik) dus het was helemaal fijn. Dit was denk ik het schoonste en friste wat ik me in heel deze reis gevoeld heb! In de avond lekker gegeten en vroeg naar bed te gaan.

Tot rust komen in Dalat

In verband met chinees nieuwjaar was alles drukker en duurder dan normaal. Vooraf was ik van plan naar Mui Ne te gaan, maar alles bleek volledig volgeboekt te zijn. Dus nam ik met 2 jongens en een meisje de bus naar Dalat. Een rustig stadje, waar je veel meer van de lokale bevolking mee kreeg. Hoe Nha Trang super druk was, met menukaarten die in t Russisch waren, waren er in Dalat nauwelijks toeristen te vinden. We bezochten het 'crazy house' dit huis staat in de top 10 van rare huizen in de wereld. Diegene die het ontworpen heeft leeft er nog steeds, een gedeelte is nu te bezoeken en een gedeelte is zelfs een hotel. Het is geinspireerd op Alice in Wonderland. Als je er rondloopt denk je ook inderdaad, wtf? Waarom zou je een beren-kamer in je huis willen? Of allemaal gekke onhandige trappetjes en bruggetjes, maar hey why not? Op de fotos is het niet al te goed te zien, maar het is een bezoek waard. Ook heb je een goed uitzicht over de stad.

Na het wilde Hoi An en Nha Trang waren we het er allemaal over eens dat we gewoon lekker naar bed wilden in de avond. De volgende dag gingen we (op zoek) naar de Elephant Waterfall. Ik zeg op zoek omdat het 'maar' 30km uit de stad was, we scooters hadden, maar er toch 2 a 3 uur over deden. De kaart die we kregen was nutteloos, verkeersborden waren er niet echt en de mensen spraken nauwelijks Engels. In mn lonely planet ontdekte ik dat de waterval in een bepaald dorpje bleek te liggen. Toen we (ik zat achterop) op een hobbelig weggetje in de bergen (met adembenemend uitzicht) reden maakte een vrouw met een horde koeien gebaren van niet deze kant op. Toen ik haar de naam van het dorpje liet lezen legde ze met gebaren de weg uit. We kwamen uit bij de aaaaallller eerste weg die we hadden geprobeerd. We kwamen nog wat verdwaalde touristen tegen en besloten 't er maar weer op te wagen. Het verdwaald zijn was zo erg nog niet, want ik genoot achterop de scooter van het uitzicht. De bergen waren prachtig en ik zag de grappigste dingen voorbij komen. In Vietnam vind men dat je alles op een scooter kan vervoeren. Zo zag ik drie mensen op een scooter + boom voorbij flitsen, maar ook talloze scooters met hokken met levende kippen, dode vastgebonden kippen, ladders, babies zonder helm, bonken hout... Noem het maar op.

Ik keek m'n ogen uit en de weg was zanderig en hobbelig dus ook was ik blij dat ik niet zelf reed, na mn ervaring me bergen en zand in Koh Tao. Na iets van 2-3 uur waren we er dan eindelijk, de waterval. Wat weer een hele rotsbeklimming-missie op flipflops was. Een van de jongens met wie ik was gleed uit en landde pijnlijk op zn pols die al twee maal gebroken was, auw! Hij kwam er met wat wondjes en pijn van af gelukkig. De waterval was mooi maar het water was helaas te koud/wild om te zwemmen. De weg terug verliep een stuk makkelijker dan de heen weg. In de avond keken we een film in het guesthouse, jaja we hadden een tv met een engels talig film kanaal. 

Chinese nieuwjaar in Ho Chi Minh

Het hele land stond op zn kop. Chinees nieuwjaar is hot and happening. In de middag kwamen we aan in Ho Chi Minh, ook wel bekend als Saigon. Op aanraden van meerdere backpackers het 'Saigon inn Vietnam' hostel geboekt. Een uitstekende keus. Want het hostel had een rooftopbar waar die avond een feestje was met een dj én een uitstekend uitzicht over de stad en dus ook een goed uitzicht over het vuurwerk. Andere mensen moesten zelfs betalen om naar dit feestje te kunnen. In mn dorm waren ook andere gezellige mensen dus we hadden een leuke groep, ook kwamen een aantal mensen die we in Nha Trang hadden ontmoet de jaarwisseling met ons vieren. Het was een compleet andere jaarwisseling dan die op Koh Phangan, aangezien dat op t strand was en dit in een grote stad. Na 00.00 gingen we naar een club om het feestje nog even door te zetten. Ja dit was ook weer een geslaagde jaarwisseling, welkom in het jaar van het paard! 

Ondertussen was ik uitgefeest. De dagen hierna stonden in het teken van geschiedenis. Zo bezocht ik het war museum wat een goed beeld over de oorlog tussen Amerika en Vietnam geeft. Veel foto's, die indrukwekkend en confronterend waren om te zien. Ook veel informatie (een halve verdieping) over agent orange. Ik had geen idee hoeveel schade dat aangericht had. Dit museum is zeker een bezoek waard. Ook heb ik de Cu Chi tunnels bezocht. Wat niet de beste tijd van het jaar bleek te zijn, normaal doe je de tour met ongeveer 15 mensen, nu met wel 60. Hier waren de vallen te zien die er gebruikt waren in de oorlog. En kon je door tunnels kruipen waar in die tijd serieus mensen geleefd hebben. Tien minuten in zo'n tunnel is serieus al genoeg om te beseffen wat een ellende die mensen door staan hebben. De tourguide, Jackie, die zelf ook meegevochten had in de oorlog zat vol met verhalen. Na de tour kon je op een schietbaan schieten. Dat heb ik altid al willen doen dus schoot ik hier badass een AK-47. Wat lastiger bleek dan ik dacht, nee ik ben nog niet klaar om uitgezonden te worden.

Ook ging in Ho Chi Minh voor het eerst in maaden naar de bioscoop. Een bioscoop volgens Westerse standaard! Het was er luxer dan pathe schouwburg (mn vaste stekkie) en ik keek naar een slechte 3d film, i-frankenstein. Ik droeg een jurkje en de airco stond zo hard dat mn haar rondvloog alsof ik een fotoshoot had. Maar ik had heerlijke popcorn en was al al lang blij met de slechte film. 

Vietnam was een fijn land! Ik heb genoten van het eten, de natuur, de mensen, de geweldige hostels, het chinese nieuwjaar, australia day, het bizarre verkeer. Maar het werd tijd om aan het laaste gedeelte van m'n reis te beginnen, terug naar het zonnige Thailand!

Die update houden jullie nog even van me tegemoet, aangezien ik as we speak nog bezig ben met Thailand 3.0

Touchdown in the land of Pho and Dong

Helse busrit

M'n reis naar Bangkok vanuit Phi Phi is simpelweg te beschrijven met het woord: h-e-l-s. In de derde of vierde bus waarin ik de nacht zou doorbrengen besloot mijn lichaam ermee op te houden. Normaal slaap ik tijdens m'n busritten deze rit heb ik niet veel anders gedaan dan overgeven in het donker in een plastic zak. Aangezien de wc zo erg stonk dat het alleen maar erger werd. Waar die misselijkheid vandaan kwam weet ik nog steeds niet, maar fijn was het niet. M'n telefoon besloot er ook mee op te houden en ging zonder reden uit en wilde niet meer aan, muziek ter afleiding in de hobbelige rit had ik dus ook niet. Besef van tijd ook niet want m'n horloge raakte ik al weken geleden kwijt. Ik spendeerde m'n tijd met voor me uit staren en jaloers zijn op de slapende mede passagiers. Toen we vroeg in de ochtend in Bangkok arriveerde was ik super opgelucht, frisse lucht!! Twee andere meisjes moesten ook tijd doden en wachten op een vlucht dus we gingen samen naar een hostel waar je gewoon je spullen kon droppen en chillen. Ik voelde me nog verre van optimaal dus staarde daar nog wat meer voor me uit. Ik moet zeggen dat ik de kunst van het niets doen steeds beter begin te beheersen. Hoe ik vroegah nog muziek of iets nodig had kan ik nu compleet niets doen voor uren. Of dit een goede skill is weet ik niet, op m'n CV zal ik hem maar niet zetten, maar tijdens reizen komt hij prima van pas.

Bah bah Bangkok
Maar daar was ik dan terug in mn minst favoriete stad: Bangkok. Gelukkig hoefde ik er dit keer niet al te lang te blijven. In de bus had ik twee meisjes ontmoet die later op de dag ook een vlucht zouden hebben (een ervan naar Australie: JALOERS en eentje naar Chiang Mai). Dus samen zochten we een hostel op waar we onze tas konden laten liggen en gewoon een beetje konden chillen. Aangezien ik me nog steeds beroerd voelde besloot ik het maar rustig aan te doen. De tijd vloog voorbij! Rond 12 uur ging ik richting het vliegveld en al snel zat ik in het vliegtuig op weg naar Hanoi.

Het koude Hanoi 
Van te voren had ik het weer gechecked en ik was voorbereid op kou, dacht ik. Maar toen ik buiten stond in Hanoi was ik toch even in shock: BRRRRRRRRR wat was het koud! Rond de 14 graden, wat dus niet bepaald 30 graden op het strand is, waar ik ondertussen gewend aan ben. Ik zoch een taxi die me naar mijn hostel kon brengen. In Vietnam betalen ze met Dong, ik ben nooit zo goed in nieuwe valuta's. Dus toen de taxi chauffeur zei "600 Dong" dacht ik dat hij 600 bedoelde. Maar blijkbaar moet je overal 1000 achter plakken, alleen wist ik dit nog niet dus besloot ik 10 minuten lang een discussie aan te gaan met de chauffeur. Uiteindelijk gaf ik op en accepteerde ik dat ik opgelicht werd. "Whatevaaaaah" zei ik terwijl ik boos de taxi uitstapte. Eenmaal in mn hostel kwam ik er achter dat 600 dus 600.000 betekende, en de arme man me helemaal niet aan het oplichten was dat het eerder andersom was, oops.

M'n hostel "central backpackers hanoi" bleek prima te zijn, ook was er een gratis (!!!!) bier uurtje. Het bier was niet al te lekker, maar als het gratis is maakt dat niet al te veel uit. Met een aantal mensen uit het hostel speelde ik drinkspelletjes, de rest ging daarna uit maar ik was kapot. Ondertussen was ik al een miljoen jaar wakker en de volgende dag moest ik vroeg op. Want ik ging naar Halong Bay! Hier had ik erg over lopen twijfelen, aangezien het zou koud was, ik sowieso een koukleun (hoe schrijf je dat?) en het toch aan prijzige tour was. Maar op facebook vonden alle mensen die ik eerder had ontmoet dat ik Halong Bay toch echt niet mocht missen. De mensen uit mn hostel hadden ook een tour voor de volgende dag geboekt, dus deed ik dat ook maar. ik had niet de normale boottocht geboekt, maar de party boat, want ja hoe leuk ik natuur ook vind een feestje sla ik nooit af. Ook leek een boot met jonge mensen me iets leuker dan een boot met 40+ers (sorry ma, pa en oom Hans & Tante Joke ;) ). En wat ben ik blij dat ik de tour/tocht/whatever-you-wanna-call-it toch heb gedaan. Mn geld dubbel en dwars waard. Met de boot eerst naar de kust gegaan, wat ongeveer 3 uur duurde. Daarna zagen we onze party boot, die ook serieus Halong Party heette. 

In de bus vertelde de tourguide dat we behalve hem als tourguide ook een party-boy zouden krijgen, whoehoe, spannend. De boot was prima, ik kan me indenken dat het met mooi weer nog leuker is, aangezien het nu koud was op het dek. Maar met een trui, vest en sjaal was het prima te doen. Mijn look was verschrikkelijk, maar het uitzicht fantastisch! Ook was het een leuke groep mensen, wat Engelse, Amerikanen, Duitsers en jawel, Nederlanders. We vaarden wat rond en Halong Bay is prachtig, het was een zonnige dag gelukkig dus behalve de kou wat het uizicht geweldig. We gingen naar een grot toe, de "Dau Goav Ce". Een indrukwekkende grote grot, meer kan ik er niet echt over vertellen en foto's maken lukte ook niet echt, dus maakte ik filmpjes. Maar als je even op de link klinkt kan je zien dat deze grot wel een bezoekje waard is. 

Daarna vaarde we nog wat rond en daarna ging ik kayakken met een duits meisje. Tot mn verbazing waren mn kayak skills veel beter dan de laatste keer dat ik ging kayakken. Het was een leuke ervaring om daar te kayakken. Tussendoor hadden we ook een ge-wel-di-ge lunch gehad. Wat ik eerder een buffet zou noemen. Verse vis, kip, rund en zelfs de vegetariers waren happy. Het avondeten was ook heerlijk. Hierna volgde al direct happy hour, het begrip tijd in Azie ligt wat anders dan in de westerse wereld. Tijd is ruim. Bussen zijn laat, afspraken worden niet echt nagekomen en een uur wachten in een rij is ook normaal. Maar wat happy hour betreft, dat duurt gerust de hele avond. Happy night dus! De partyboy nam al snel de leiding en maakte de tafel klaar voor het eerste kaartspelletje. Een ouderwets ( :p ) potje kings cup, wat in dit geval weer nieuwe regels had zoals snake eye en iets waarbij je rare opdrachten moest doen. Hierna speelde we ""risky business" iedereen kreeg 4 kaarten die open op tafel lagen. In het middel van de tafel lagen de rest van de kaarten. Voor je een kaart omdraaide verzon je een opdracht voor de personen die de desbetreffende kaart hadden, maar die persoon kon je ook zelf zijn, risky business dus! Van opdrachten als switch tops, doe 10 pushups tot geef een lapdance, leuk spel. Daarna irish poker gespeeld en daarna was het zoals de partyboy zei ""dancing time" dit duurde tot in de late uurtjes.

En al snel daarna werd ik in de vroege uurtjes wakker gemaakt door de omroep "breakfast timeeeee", niet al te slecht dus. Eigenlijk zou ik maar 1 nacht doen en terug naar het hostel gaan maar ik vond de groep en het uitzicht zo leuk... dat ik er nog maar een dagje aanplakte. Voor dag 2 stond rotsklimmen/srpingen op het programma. Ik had natuurlijk in Phi Phi (zoals mijn trouwe lezers weten) al rotsgesprongen, maar ik was daar dan ook super bang. Maargoed ik heb nu die tattoo die zegt courage over fear dus bang zijn mag technisch gezien niet meer. Een aantal jongens vonden het eng/koud. Maar ik ben stoer, dus ik zei neehoor ik ga wel! Oorspronkelijk wilde maar een jongen springen. Maar omdat ik het ook ging doen voelde ze zich mietjes en al snel lieten de meeste zich overhalen.

Ik vroeg de tourguide of de rotsen een beetje makkelijk te beklimmen waren voor een klein persoon, aangezien ik klein ben, zoals jullie waarschijnlijk nooit is opgevallen. Hij antwoordde ja, maar na een IJSKOUDE duik in het water kwam ik erachter (terwijl ik schreeuwde dat het de koudste dag ever was) dat het rotsklimmen alles behalve easy was. Zelfs de veel langere jongens hadden moeite met het eerste gedeelte op klimmen, maar geweldig als ik ben lukte het me uiteindelijk toch. Daar was ik dan boven op de rots van 12 meter. De vorige keer vroeg ik een braziliaans meisje een filmpje te maken dit mislukte, dit keer had ik mijn vertrouwen in de handen van een amerikaanse chick gelegd. Omdat de camera al liep voelde ik wat meer druk. Maar nee, ik was bang. Shit ass filmpje waarop te zien is dat ik uitleg dat het niet veilig is en dat ik waarschijnlijk dood ga en dat iemand anders eerst moet. Nadat iemand anders gesprongen was en ik ''bewijs'' had dat ik hoogstwaarschijnlijk niet dood zou gaan telde ik af 3-2-1 en BAM daar kwam ik pijnlijk op mijn rechterbeen in het water terecht. Maar het goede nieuws was dat ik nog leefde en een geweldig filmpje van een verrotte sprong heb! Maar een adrenaline kick was het wel. En ik was minder bang dan de vorige keer, want toen had ik zulke trillende benen dat het op een dans van iemand die niet kan dansen leek. Vooruitgang is er dus. Zie slechte kwaliteit foto. Filmpje volgt later!

Na dit koude en gevaarlijke avontuur gingen we naar een verlaten maar mooi eilandje, "Cat Ba Island". 

We waren de eerste groep, na ons kwamen er nog 10 mensen en that was it. We chillde wat, kayakte wat hadden weer een geweldige lunch en avondeten en de dag vloog eigenlijk voorbij. De dag erop stonden we alweer vroeg op en gingen we terug naar waar we vandaan kwamen.

 Onderweg kregen we een snelcursus springrolls maken, ik bleek een natuurtalent te zijn, maar ik had ook niets anders verwacht. Lieve vrienden binnenkort dus springrolls op de noordelijke Vietnamese manier!

Terug in Hanoi sprak ik af met een jongen die ik in Siem Reap Cambodja had ontmoet. Hij was al eeuwen in Vietnam, gewoon omdat hij het er leuk vond. Dus hij kon me het ''nachtleven'' laten zien. Wat vooral bestaat uit op straat drinken. Wat slechter klinkt dan het is. In Vietnam op straat houden ze van mini plastic stoeltjes en tafeltjes en goedkoop bier. Op ""Bia Hoi", Beer corner dronken we cheap ass biertjes met een aantal expats. Blijkt dat super veel backpackers in Hanoi blijven hangen om daar Engelse les te geven. Om middernacht is er een curvue/avondklok. De poltie rijd rond met luidsprekers en roepen om dat het tijd is om alles te sluiten en te stoppen met drinken. Waardoor we eindigde in een touroperator office. Waar we op ons gemak konden chillen met de rolluiken dicht. Wat een hele nieuwe ervaring was haha. Het was al laat en naar een 'club' zijn we niet echt meer gegaan.

Mn laatste dag in het koude Hanoi (zie outfit foto -_-) bezocht ik de gevangenis,  Hoa Lo Prison, wat ze vroeger voor de grap het Hanoi Hilton noemde. Wat je na het bezoeken niet begrijpt, want de cellen zijn rampzalig! Ik ben gefaccineerd door hedendaagse gevangenissen en gek op geschiedenis. Dus een trip naar dit museum was voor mij dan ook super interessant. Uiteraard werd er met een Vietnamese blik op de geschiedenis gekeken, maar er werd wel ergggg overdreven. Hoe de Amerikanen claimen gemarteld te zijn in deze gevangenis, claimen de Vietnamesen dat ze er een geweldige tijd hadden. Met foto's zoals: "er is weer een jaar voorbij gevlogen zie de amerikanen hier een kerstboom optuigen, ze hebben het zo naar hun zin". Je hoeft geen Sherlock te zijn om te snappen dat dat bullshit is. Maar verder was het interessant om te zien allemaal. Je kon wandelen door de gangen, verhalen lezen, de cellen zien. En het was er zo rustig dat ik al snel weer kippenvel kreeg, zoals ook het geval was in S21 in Cambodja.

Hue
Om te reizen door Vietnam van noord naar zuid had ik een open busticket gekocht. Voor $50 kon ik hiermee naar zes verschillende steden reizen. En gewoon elke keer een dag van te voren de bus boeken, goede deal! De reis naar Hue duurde 10 uur, ik vertrok om 5 uur en arriveerde erg vroeg in de ochtend. Hier ontmoette ik een groepje jongens uit Australie. We huurde fietsen en fietse naar het strand. Dit klinkt leuker en makkelijker dan dat het was. Het was 15km wat in mijn hoofd dichtbij leek, zij wilde scooters huren maar ik zei "neeeejoh doen we wel" (maar dan in ''t engels). Maar na 7km kreeg ik er al een hard hoofd (en een harde kont) in. Het strand was ijskoud met superhoge golven, niet al te indrukwekkend. En op de terug weg ging een van de fietsen kapot. Waardoor die jongen zegmaar voortetrokken moest worden door de rest. Maaaar gelukkig bereikte we het hostel weer veilig. 

In de verte zie je mij ;-)

In de avond gingen we op zoek naar een straat met streetfood, na een uur hadden we deze straat nog steeds niet gevonden. Wel vonden we een plek waar hele kippen, eenden en weet ik veel wat dood lagen te zijn en klaar waren voor de bbq. We wilden eend eten, we wezen ook eend aan. Maar toen het dier in stukken en gebbqed terug kwam leek het niet meer op eend, wel op een soort van super sayan kip. Maar agh het was lekker, goedkoop en ik kreeg geen voedselvergifitging. De jongens probeerde hersenen en oog te eten, ik hield het bij de normale delen (geloof ik) en nek. In de avond was het, hoe verassend dat ook klinkt, weer tijd voor drinkspelletjes en een avond uit. Het uitgaansleven was leuk omdat er hier super veel locals waren die wel in waren voor een dansje.

Hierna ben ik naar Hoi An, Nha Trang, Dalat en Ho Chi Minh gegaan, maar die avonturen houden jullie nog even van me te goed! Voor nu nog even wat random foto's, want de meeste foto's staan op m'n camera! De slechte kwaliteit foto's in deze post zijn fotos die ik met mn tel van mn camera heb gemaakt :-)