Exploring Cambodia

Sihanoukville 2.0

Mijn laatste avond in Sihanoukville zat vol verassingen. Zo belandde ik in een ander hostel waar een all you can eat dinner was, met. Cambodjaanse gerechten. All you can eat is iets wat mij altijd blij maakt. Daarna was er live muziek, wat mij (mits het goed is) ook een blij mens maakt. Eerst was er een optreden van een jongen met een ukele wat een zesje waard was. Daarna was er, ja je gaat het niet geloven, een optreden van Michelle, een meisje uit Nederland. Die blijkbaar mee heeft gedaan aan the voice en tot de kwart finale gekomen was. Niet dat ik haar herkende, maar ze zong mooi en ti's toch grappig dat ik naar de andere kant van de wereld reis om een Nederlands meisje te horen zingen. Helaas werd alles een beetje overstemd door een luidruchtig feest in de bar ernaast die was afgehuurd door Cambodjanen met muziek a la gangnam style, beetje een moodkiller. Daarna beland in Utopia bar. Waar ook weer een verassing was, weer een kleine Laos reünie! Gezellig met m'n Laos homies gechilled en daarna nog uitgegaan. Ook nog gratis bier gekregen van een vieze Duitse oude man die me aanzag voor een prostituee. Altijd fijn. Dit was overigens niet de eerste keer dat dit gebeurde. 

Kampot pepper

De volgende ochtend ging de motor van de bus naar Kampot ging kapot. Wat wel gebeurde is dat ik super misselijk werd, snel stoelen moest wisselen met de onbekende jongen naast me, het raam open moest doen... En moest overgeven uit een rijdende bus. Juist. Mijn mede busgenoten waren erg blij met me! M'n vorige travelbuddy kwam er na 15 minuten achter dat hij z'n pasport vergeten was dus ging terug. Wat ik niet erg vond want ik wilde helemaal niet dat hij mee kwam, hij zeurde namelijk alleen maar. Volgens hem mocht ik niet gezellig doen met andere mensen en begon me zomaar te claimen. Why oh why. Toen hij de bus verliet was ik dan ook erg blij. Zo blij dat ik er misselijk van werd en moest overgeven. Agh ja, daarna voelde ik me wel een stuk beter. En de twee jongens naast me vonden het hilarisch en werden later zelfs m'n nieuwe travelbuddies. Voor mensen die binnenkort gaan reizen, dit is dus een goede manier om vrienden te maken! In Kampot aangekomen belanden we in het hostel 'Naga House' een schattig hostel aan de rivier, waarvan ik de naam niet weet.

Wat te doen in Kampot? Geen idee. Wel kwamen we erachter dat er een "famous" steakhouse was, ik hou van vlees, de jongens ook. Dus bestelden we daar spareribs, het was h e e r l i j k ! En meer dan we op konden eten. Daarna naar de eerste de beste lege bar gelopen waar we zelf dj mochten spelen en de barman was ook een goede entertainer. Hoe leeg de bar was toen we aankwamen zo vol was die toen we weg gingen, wat een goede klanten waren we toch ook. Terug in het hostel bleek een mini feestje gaande te zijn. We speelde beer pong, waar ik normaal super slecht in ben. Maar dit keer was ik verassend goed! Wat leuk was voor m'n teamgenoten want die bakte er niks van. Na de nodige biertjes en kaartspelletjes maar naar bed gegaan. Een bed met, een klamboe, maar ook mieren en spinnen, jippie! Nacht overleefd, niet opgegeten door insecten. Beetje rondgevraagd wat we konden doen en uiteindelijk met een tuktuk naar de pepper farm gegaan, waar Kampot beroemd voor is. Een rit van 50 minuten over de meest hobbelige wegen ooit. Sommige stukken waren geeneens wegen, maar zandvlaktes. Onderweg kochten we dan ook mondkapjes. En geef toe, it suits me ;-). 

Ook stopte we bij 'secret lake' een reusachtig meer. Wat niet bepaal geheim is, meer kan ik er niet over vertellen. Bij de peperplantage troffen we 10.000 bomen aan waar peper gekweekt wordt. Dat is een hele hoop peper.

De tuktuk driver vertelde ons het een en ander en daarna was het wel tijd voor een maaltijd met.... Peper! Rijst met kip en groene kampot peper. En ja ik kan zeggen, de peper was lekker. Weer vijftig minuten terug naar de stad me de tuktuk. Alle langs fietsende kinderen zwaaide naar ons, ook zagen we een hoop honden, kippen, varkens en katten. Die avond weer niet al te veel uitgespookt, wat gechilled in het hostel en mezelf nogmaals bewezen met beer pong. Ook een potje pool geprobeerd, maar daar maak ik nog geen vooruitgang mee. De volgende dag wilde we naar Koh Kong want daar waren we alle drie nog niet geweest. Rond 11 uur kwamen we aan bij de bussen en kwamen we erachter dat de enige bus naar Koh Kong eerder die ochtend was vertrokken. Maar omdat we echt niet nog een dag in Kampot wilde blijven besloten we maar gewoon een andere stad te kiezen die relatief dichtbij was. Veel keus was er niet qua ook nog beschikbare bussen, het werd Pnomh Penh. Wat nergens op sloeg want we waren daar ook alle drie al gewees en vonden er niks aan. Maar alles beter dan nog een dag in het dode Kampot. En de reis zou toch maar 5 uur duren...

Pnom Penh

De killing fields en alles hadden we al gehad dus bezochten we de central market. Een grote overdekte markt met alle neppe spullen die je maar kan bedenken. Van neppe design tassen tot brillen, horloges en neppe nikes. Hier kocht ik een neppe bril want met m'n dure goede zonnebril op het strand zitten is niet altijd even slim. Aangezien er nogal veel gestolen word hier. Filterglazen alles en ook nog een hoesje, dat allemaal voor $5! In de avond in het hostel het kaartspelletje fuck the dealer gespeeld samen met iemand die later die avond als guard in het hostel zou werken. Deze man bleek ook nog tuktuk driver te zijn en bracht ons later die avond gratis naar KFC. Ik was niet erg onder de indruk van de kip. Wel van de potato wedges met cheddar, hmmmm! De tuktuk driver probeerde de hele tijd een "privé" gesprek te krijgen met de twee jongens. Toen hij echter zeker wist dat ik niet het vriendinnetje was besloot hij te praten. Hij wilde de jongens naar een soort boordeel brengen zodat ze tegen betaling sex konden hebben met cambodjaanse meisjes, nou nou. Daar hadden ze geen behoefte aan, wat de tuktuk driver totaal niet kon begrijpen. Hij heeft wel 10 x gezegd van ja maar jullie moeten het echt proberen is echt goede seks! Wtf. Waarschijnlijk zou hij commissie krijgen als ze echt waren gegaan. 

Off to Koh Kong!

Pnomh Penh was nog steeds niks dus namen we de volgende ochtend om 7 uur de bus naar Koh Kong, niet te verwarren met het geweldige Koh Rong. De busreis naar Koh Kong was uitermate interessant. Zo waren we de enige locals, wat mij helemaal niks uit maakt. Was er een tv, met Cambodjaanse muziek/films zonder Engelse ondertiteling, meer dan drie huilende babies, een man links naast me die wijdbeens zat en af en toe olie op z'n neus smeerde en dan z'n hand over mijn arm haalde (erg gul), een man rechts naast me die om de 5 minuten luidkeels slijm op gorgelde en het dan uitspuugde in een plastic zak. De reis zou 5 uur duren maar duurde 7 uur. Kortom weer een toprit, gotta love it! Voordelen waren wel dat ik twee uur lang in mijn geschreven dagboek heb kunnen schrijven (ja behalve een blog heb ik ook nog een persoonlijk dagboek), want daar liep ik nogal achter. Ook heb ik zeker wel 6 hoofdstukken van the hunger games 2 gelezen en mijn spotify playlist meerdere malen kunnen luisteren. 

Eenmaal ik Koh Kong aangekomen waren we niet al te blij. Een stoffige stad met één straat. Wel een hostel gevonden met private rooms voor maar $7. Wat gegeten en rondgevraagd wat er te doen was. Bleek dat er niks te doen was. We dachten hier te kunnen gaan chillen op het strand. Maar blijkbaar zit de zee vol met haaien en is het water zo ver dat er nauwelijks zand is, geen strand dus. We waren van plan er een aantal dagen te blijven maar dat werd zo wel heel moeilijk. In de avond in de enige plek gezeten die open was een restaurant/pub iets vol met dikke (als in 400 kg) westerse zwetende mannen. Hier kwamen de jongens in gesprek met een man. Die eerst voorzichtig vroeg of ik toevallig iemands vriendinnetje was. Toen hij hoorde dat het niet zo was brandde hij los. Zelf kwam hij uit Australië en woonde nu al 5 jaar in Koh Kong. Zijn Cambodjaanse vriendin woont echter in Pnomh Penh (5uur afstand). Wat niet erg is want je hebt in Koh Kong geweldige prostituees en hij kon zo de namen noemen van de beste meisjes. Zeker een aanrader!! Fucking viespeuk. M'n pokerface begon uit te werken en ook de jongens werd het allemaal iets teveel. Het gepraat van mannen in de 50 over meisjes van 16, bah. Dus gingen we terug naar het hostel speelde een kaartspelletje en gingen slapen. Dit was de eerste keer in 7 (?) weken dat ik alleen-alleen sliep. Wat ik super raar vond. Ben gewend geraakt aan het slapen in stapelbedden met vreemde mensen en geluiden om me heen. Toen ik in het midden van ze nacht wakker werd en naast me keek schrok ik me dood, daar was iemand! Maar nee, het was mijn eigen reflectie in de spiegel -_-. In de ochtend werd ik fit wakker, in m'n eigen kamer, met wifi en ruimte. Ik heb een echte workout gedaan! 30 days shred level 1. Wat een aanrader is, de laatste keer dat ik het deed zag ik al na 5 dagen verschil. We wilde geen dag langer in Koh Kong blijven. Alleen waren er niet veel busverbindingen naar andere steden en hadden we alle drie eigenlijk alles al gezien. Dus namen we een privé auto aka taxi naar Sihanoukville. Let op het woordje privé. Je zou denken dat er behalve de chauffeur niemand in zou zitten toch? Maar nee natuurlijk zit de zus van de chauffeur voorin. Zodat we met z'n 3en met tassen achterin gepropt zitten zonder airco. Een vier uur durende rit waarbij zelfs ik m'n been niet kon strekken. M'n benen hebben de hele rit omhoog gezeten op m'n tas me een gevoelstemperatuur van 40 graden. 

Wel wat leuks over Cambodja wat me is opgevallen wat ik volgens mij nog niet heb verteld... Is dat vrouwen hier bijna allemaal gewoon non stop in hun pyjama chillen. En met pyjama bedoel ik een complete broek en shirt iets van meestal disney figuren of hello kitty. Dit dragen ze op de scooter, in de supermarkt, in een restaurant. Waarom weet ik niet. Cambodja swag? Ik vraag me af of ze gewoon zo uit bed komen rollen of dat ze voor slapen aparte pyjama's hebben, maar ik durf het niet te vragen. Mocht iemand het antwoord weten, laat het me weten!

Sihanoukville 3.0

Driemaal is scheepsrecht? Voor de derde keer in Sihanoukville. Want ja het is een fijne plek en een goede manier om even op m'n budget te letten aangezien Thailand wat duurder is (eilanden + hoogseizoen). Heel veel boeiends heb ik in Sihanoukville niet gedaan. Eigenlijk was het een mini-vakantie in m'n reis. Elke dag naar het strand, chillen in barretjes, uit eten en later wat rondhangen in het hostel of uitgaan. In het hostel was elke avond live muziek, wat leuk is zou je denken? Leuk was het zeker, maar op een verkeerde manier, wat zong die man vals zeg. Wel grappig was dat op de open mic night er een meisje aan t zingen was die ik in Laos in een bar had horen zingen. En dat een groepje locals opeens veranderde in stoere beatboxers. Na 5 dagen was het tijd om afscheid te nemen van Cambodja, op naar Bangkok!

Mooie stranden, bbq's en straathonden

Sihanoukville en Koh Rong

Bij mijn laatste update kwam ik net aan in Sihanoukville, solo. Zou dit dan de plek zijn waar ik eenzaamheid zou ervaren? M'n hostel leek prima, maar iedereen sliep. Dus ging ik (zoals ik al verteld heb) naar Serendipity beach, in m'n eentje. Ik zag groepjes mensen, stelletjes. En daar kwam het gevoel, BAM je bent alleen Eliza! Maargoed een wit strand en eten zo erg is het toch niet? Na een gezellig FaceTime gesprek voelde ik me een stuk beter. En vijf minuten daarna was ik in gesprek met 2 Fransen en een Italiaan. Om precies te zijn duurde mijn eenzaamheid 3 uur. Wat een aansteller ben ik toch ;-).

 Na een aantal koude angkor biertjes op het strand besloot ik terug naar m'n hostel te gaan. Na het douchen begon ik maagkrampen te krijgen en meer van dat soort praktijken. Het laatste waar ik zin in had, ziek worden. Ik besloot mijn lichaam te negeren en ging naar het strand voor een 'verse bbq' met de mensen die ik eerder had ontmoet. In m'n dorm waren ondertussen ook al gezellige mensen. Sihanoukville was dus wel een sociale plek, hoera! Omdat m'n buik al van slag was besloot ik voor safe te gaan, kip. Wat prima was. Die avond dronk iedereen maar hield ik het rustig. De volgende dag zou JJ's bucket festival zijn. Een festival in de avond op een ander eiland, waar behalve het festival op het strand niks zou zijn, pretty awesome. Ik wilde dat festival niet missen dus tijd voor een rustig avondje eerst. Nog meer gezellige mensen ontmoet en gewoon gechilled op het strand. Volgende dag was m'n maag nog steeds van slag, helaas, maar ik was vastbesloten om in de avond naar dat festival te gaan! Dus hield ik een rustig strand dagje, nam alle medicijnen in die ik kon vinden in m'n tas, en ik was ready to party! Samen met de mensen uit m'n dorm ging ik naar het festival. Wat makkelijker klinkt dan t was. Er vertrokken meerdere boten tussen 8 en 10. Onze boot bleek een van de laatste te zijn. Halverwege de boottocht stopte de boot. Motor kapot. Na ongeveer 30 minuten in het donker en een boot die elke minuut bijna leek om te kiepen kwam er hulp. Een andere boot trok ons naar het eiland met een simpel touw. Partytime! Zoals altijd in Azië was de muziek weer hetzelfde (kut) maar de vibe was gezellig. Er was een echt podium met dj's, een kampvuur, een bar en ongeveer 200 gezellige mensen. Tegen de ochtend aan kwam ik erachter dat al m'n geld weg was en ook m'n slippers, die ik verstopt had onder een boom. Terwijl ik met een jongen uit m'n dorm zat te wachten op de boot begonnen er locals te vechten met een aantal (dronken) toeristen. Wat er niet erg gezellig uit zag. Meisjes probeerde te helpen, wat niet goed eindigde. Een meisje lag opeens KO in de zee omdat ze een jongen probeerde te beschermen. Maargoed zelfde als in Nederland, als mensen vechten en je mengt je erin, dan gebeuren zulke dingen. Ondertussen besloten mensen zich bij ons te voegen onder het mom van "the peaceful people". De zo'n was ondertussen al opgekomen en ik wilde graag slapen. De bootreis terug verliep soepeler dan de heenreis. Het terug lopen naar het hostel zonder flipflops en geld voelde wel een beetje "zwerver"-achtig, maar verder heb ik een top avond gehad! 

Op serendipity beach proberen kinderen/vrouwen je non stop van alles te verkopen. Van armbandjes tot zonnebrillen tot massages, waxbeurten of het epileren van je wenkbrauwen. Ook ik trapte in de val en liet de paar haartjes (stoppels) die m'n benen hadden verwijderen met touw. Wat ik normaal bij m'n wenkbrauwen laten doen. Wat een aparte ervaring was zo op het strand.

Op een gegeven moment waren er drie vrouwtjes met m'n benen bezig, erg interessant en vooral niet charmant.

En gelukkig maar want de volgende dag was ik ZIEK, en niet zo'n beetje ook. Voedselvergiftiging, oververmoeid, whatever 't was, leuk was t niet! Ziek zijn in een hostel sucks gewoon. Uit je stapelbed klimmen een beschikbare wc (die soms niet doorspoelt) vinden en dat 10 x per uur is niet leuk. Die dag bleef ik dan ook netjes in bed liggen, ik heb denk ik driekwart van de dag geslapen. De dag erna voelde ik me al ietsje beter en omdat iemand mij vertelde dat kokosnoten zo gezond zijn dronk ik een kokosnoot op het andere strand, otres beach. Wat veel rustiger, schoner en mooier dan Serendipity beach is/was. De kokosnoot had denk ik superkrachten want daarna voelde ik me top, ik besloot zelfs te lunchen (anderhalve dag niet gegeten), wat geweldig was, ei met bacon heeft nooit beter gesmaakt. 

Die avond het nachtleven onveilig gemaakt met een aantal dorm-genoten. Eigenlijk zijn er in de avond maar drie barretjes waar het echt 'feest' is. Maar ze hebben wel overal happy hour (bier $0,25) en met flyers krijg je ook makkelijk 7 bier als je zin hebt in barhoppen. Het nachtleven heeft me aangenaam verrast. In 'dolphin bar' draaide ze dubstep en hiphop, voelde me bijna thuis! Ook kwam ik hier een aantal jongens tegen waarmee ik in Laos had rondgereisd, terwijl ik dacht dat ze in Vietnam waren, dus ook dat was een leuke verassing! Rond 4 uur was ik wel uitgesprongen en was het bedtijd. Want de volgende ochtend zou de bus ons om 7 uur ophalen. Want het was tijd om Sihanoukville te verlaten voor Koh Rong. Een rustig mooi eilandje. Na een 3 uur durende horror boot trip arriveerde we in Koh Rong. Het werd vooraf beschreven als rustig eilandje, weinig toeristen, alleen stroom tussen bepaalde tijden. Maar toen ik daar aan kwam was ik in shock, backpackers overal. En ook de zee was overal. Om een hostel te vinden moest ik letterlijk door de zee lopen omdat de zee zo ver op het strand was. De eerste nacht verbleven in Bunna's place, 5 dollar voor een dorm bed. Maar je krijgt geeneens een deken. En de douche is gewoon duister je ziet niks. Ook bestaat de vloer uit planken die alles doorlaten, zo ook de geuren van de wc's onder de kamer. Niet de beste plek ooit. Maar goed wel een leuke eerste dag gehad! Met een groepje een jungle-trek gedaan naar de andere kant van het eiland waar longtail-beach was, zogenaamd het mooiste strand van het eiland. Voor het wandelen door de jungle werd geadviseerd schoenen te dragen en het niet alleen te doen ivm dodelijke (!!!) slangen. Het was een echte jungle tocht, inclusief van rotsen klimmen met een touw. Aangekomen op het strand was het het allemaal waard, het was er rustig, het zand was wit en het water was helder. Een kokosnoot gedronken, wat gegeten, in een hangmat gechilled, ja dat is hoe het leven hoort te zijn. Één jungle tocht voor de dag leek ons wel genoeg dus namen we de boot terug naar de andere kant. Om in deze boot te komen moest je eerst een heel stuk dieper de zee in lopen, daar ging ik dan met m'n tas op m'n hoofd met daarin telefoon/camera. 

De boottocht was ook niet zo stabiel ivm al de golven, maar ook deze tocht overleefde ik weer, en het uitzicht was top. 

Die avond wilde we het nachtleven verkennen, dat eindigde een beetje teleurstellend. Koh Rong is een chill-eiland geen party-eiland. Overal zijn comfortabele stoelen en is er rustige lounge muziek. Wat ook prima was. Ik was wel toe aan een aantal relax-daagjes eigenlijk. Al dat gefeest vraagt wat van m'n oude lichaam (ik ben nieteens sarcastisch). De volgende dag hoorde we over een ander strand, waar je ook een jungle tocht voor deed maar een kortere en makkelijkere. Na uitgechecked te hebben in het slechte hostel en ingecheched te hebben in een veel beter hostel (white rose, licht, electriciteit en wifi) was het tijd voor jungle trekking 2.0. Ditmaal zonder schoenen, geeneens flipflops. Alles wat je doet op dat eiland is lopen op het strand, er is geeneens een stoep of weg, dus flipflops zijn nutteloos. Ik ben helemaal geen blote-voeten-persoon normaal loop ik overal op m'n tenen omdat ik alles vies vind, maar Cambodja zit vol verassingen en ik loop zelfs door de jungle op blote voeten! Het strand wat we deze keer bezochten was nog mooier dan die we de dag ervoor bezochten. Ik weet het niet zeker maar misschien zelfs mooier dan de mooie stranden die ik in de Filipijnen bezocht heb.

 Maar het is moeilijk die dingen te vergelijken. Laten we het erop houden dat het een van de mooiste stranden ever was. Met een pier waar je vanaf kon springen, ja alweer, ik was in paradijs. Die avond een rustig cocktailavondje gehouden en de volgende dag eigenlijk weer hetzelfde gedaan. Weer naar het "mooiste" strand. Waar ik heel toevallig iemand tegen kwam die ik uit Siem Reap kende, surprise, altijd gezellig. Een ander dagje op het mooie strand, was vermoeiend. 

Alsof de zon al m'n energie aan het opzuigen was! In de avond de beste maaltijd tot nu toe in Cambodja gehad, baracuda bbq met gepofte aardappel en salade. Had nooit eerder baracuda gegeten, het was de beste vis ooit! Hierna naar monkey island gegaan (dé happy hour bar). Waar ik het beste toetje ooit heb ontdekt, fried mars bar, gefrituurde mars met een soort donut laagje, hemels!!

 Ook hadden we gehoord over een goede hamburger plek en omdat het toch all een Lets-get-fat-day was deelde ik een beefburger met kaas en bacon met een meisje die ook van eten houdt. De burger was top, niets vergeleken met de baracuda, maar je moet ook geen baracuda's met hamburgers vergelijken. 

Laatste dag in Koh Rong doorgebracht met m'n Laos-matties die ik ook met kerst/oud en nieuw weer in Thailand zal tegen komen. Weeeeeer een dag op het strand en weeeeeer baracuda gegeten. Klinkt saai, was geweldig. De andere dag waarvan ik m'n avond eten niet beschreven heb had ik tunasteak vd bbq gegeten, was ook lekker. Koh Rong is simpel te beschrijven; klein, chill, mooie stranden, overal kippen en honden (super schattige puppies).

De volgende ochtend vertrok ik om 10 uur met de boot terug naar Sihanoukville. De tocht zou 2,5 uur duren. Maar verassing, de motor ging weer kapot! Dus moesten wachten tot een andere boot deze reusachtige boot ging verder-trekken. Waardoor de reis uiteindelijk zo'n 5 uur duurde. 

M'n been had een open wond die om de een of andere reden ontstoken was dus toen ik in Sihanoukville aankwam ging ik meteen naar de apotheek. Waar ze me vertelde dat het misschien een allergische reactie op een kwal was. M'n been zag er uit als een ramp. M'n plan was meteen naar de volgende stad (kampot) te gaan. Maar zelfs lopen deed pijn, dit kon niet goed zijn. Met antibiotica, crème en pijnstillers ging ik overdag naar bed. Om de volgende dag weer op te staan (vandaag). Ondertussen voel ik me een stuk beter, ook ziet m'n been er al een stuk beter uit, maar durf ik nog niet te zwemmen. Ik blijf nog een nachtje in Sihanoukville en vertrek morgen ochtend naar Kampot. Wat maar 2 uur rijden is, wat verassend dichtbij is voor Cambodjaanse (is dit een woord?) begrippen, maarrrrr de motor kan natuurlijk altijd kapot gaan....

Oh oh Cambodja

Volgens m'n laatste update zou mn reis naar cambodja nog ongeveer 11 uur duren. Op dat moment was ik nog erg tevreden, maar al snel kwam ik er achter dat het een horror reis werd. Na af gezet te zijn in the middle of no where, gedag te hebben Gezegd tegen mensen die een andere bus zouden krijgen en afgedropt te zijn bij een 'kantoor' werd ik opgehaalt door ja wel dezelfde bus die ik al bij het busstation had gezien, met dezelfde mensen er in. Logica? Nee. Bus vol? Ja. Gelukkig had ik wel een plek en kon ik blijven zitten. Wat het reisplan wist ik niet echt meer, richtig 4000 islands, want in die richtig was de grens. Nou, uiteindelijk kwam ik na 29 uur aan in Phnom Penh. Tijdens de busreis bleef de chauffeur maar herhalen dat het nog vier uur zou duren. Maar na vier uur kwamen er nog vier uur en nog vier uur. De laatste bus was ijskoud, de airco stond aan en ik lag letterlijk te rillen van de kou. Er was ons verteld dat we ons Kip geld bij de grens zouden kunnen ruilen voor dollars, dit was niet het geval. Toen ik dus ergens midden in de nacht ongeveer dood ging van de dorst, aangezien mn voorraad hier niet op voorbereid was, had ik pech. We stopte maar ik kon niks komen, typisch momentje van what the fuck. Rond 1 uur snachts kwamen we aan in again, the middle of nowhere. Wonder boven wonder was er wel een tuktuk en regen we naar ons hostel. In een rit van misschien 15 minuten heb ik minstens 20 prostituees op straat gezien. De Tuktuk chauffeur waarschuwde ons ook onze tassen en alles vast te houden. Want beroofd worden scheen heel normaal te zijn. Super warm welkom na zo'n helse bustrip. Eenmaal bij het hostel aangekomen zei diegene die aan het werk was dat het hostel vol was en we pech hadden. Wat een leugen was aangezien we al geboekt hadden. Een hoop ge ruzie later kwam er toevallig een meisje naar de deur die vroeg of we de vriendinnen van regan waren. Die was in de middag al aangekomen en had verteld dat wij later zouden komen, het meisje vertelde ons ook dat onze bedden gewoon vrij waren. Een hoop gedoe later mochten we eindelijk het hostel in. Aangezien ik zoveel had geslapen in alle bussen lag ik klaarwaker in bed. 

De volgende dag stonden the killing fields of Chorubg Ek en s21 (Tuol Sleng museum) op de agenda. Bij the killing fields kon je een audiotour doen, waarbij je over het hele terein liep en het verhaal verteld werd. Ik kan het het beste om schrijven als een concentratiekamp waar duizenden onschuldige mensen zijn gestorven onder het bewind van de rode Khmer. Zo waren er massagraven, en een boom waartegen honderden vrouwen en kinderen zijn dood geslagen. Meer dan 8000 schedels waarvan sommuge opengebarsten zijn, zijn gesorteerd op leeftijd/geslacht en opgeslagen in een herdenkingsgebouw (memorial stupa) Wat erg indrukwekkend was. Wandelen door het terein en de verhalen horen liet me kippenvel krijgen. Nog nooit eerder was ik op een plek zoals dit geweest. Hoe vredig het nu leek, maar wat voor gruwelijke onmenselijke taferelen zich daar hebben afgespeeld. Na een emotioneel bezoek aan the killing fields gingen we naar s21. Dit was ooit een school maar werd gebruikt als gevangenis. In deze gevangenis belanden duizenden onschuldige mensen. De cellen waren nog te zien, de gal waar mensen werden gestraft maar ook honderden foto's van de gevangenen en Hun verhalen. Zo werden mensen geforceerd een bekentenis af te leggen van een misdaad die ze nooit hadden begaan. Tijdens het martelen mocht je geen geluid maken anders werd het nog meer straf en meer van dat soort regels. De cellen waren super klein, ongeveer de ruimte van een wc. Toen ik daar in mijn eentje stond en mn ogen dicht deed kreeg ik overal kippenvel. Na wierrook te hebben gebrand als teken van respect voor de overledenen was ik klaar met deze plek. Ik hou van geschiedenis en vind het super interessant en het was nu zo tastbaar en emotioneel. Een concentratiekamp bezoeken staat hoog op mn reis-lijst, hoe emotioneel ik dit ook heb ervaren. Ik heb een boek gekocht van een nabestaande van iemand die ook gevangen was, want ik wil graag meer over dit stukje geschiedenis weten. 

Na al deze heftige dingen was het tijd voor wat luchtigers, een wandeling naar het royal palace wat gesloten was maar er mooi uit zag en een bezoek aan the night market. Want ja ook cambodja doet aan night markets. Waar een overvloed aan eten en bedelende kinderen te vinden was. Heerlijk gegeten, een deel van mn eten weg gegeven en een heerlijke losse harembroek gekocht voor mn busrit van die avond. Want meer wat we al hadden gedaan was er niet in Phnom Penh. De mensen vonden we niet erg vriendelijk, de stad niet erg leuk, dus op naar Siem Reap! 

Rond 11 uur savonds vertrokken we, de reis zou 6 uur duren en wonder boven wonder was dit ook echt zo. Met als gevolg dat we super vroeg in de ochtend bij het Mad monkey hostel aankwamen waar we nog lang niet konden inchecken. Alsof ik nog genoeg geslapen had deed ik een heerlijk dutje op de reusachtige fatboys die bij het zwembad (!) lagen om daarna op de rooftop sand bar (!) te ontbijten. Het hostel stond erg goed aangeschreven op hostelworld en we waren blij, een zwembad, een leuke bar, heel veel leuke mensen. Zou cambodja dan toch gezellig worden? Die avond chillde we eerst met zn alle in de bar van het hostel en gingen daarna gezamenlijk naar pub street. Waar de "bekende" Angkor What bar is en de temple bar. Volgens iedereen gaat eigenlijk iedereen rond 12 uur naar de Angkor What bar. Wat voor ons helemaal nieuw was aangezien in Laos alles al vroeg sloot en we rond 7 uur al in de barretjes zaten. Het uitgaan was gezellig en de dag erna eindelijk weer een relax dagje gehad bij het zwembad en zelfs een kleurtje gekregen, hallelujah. De volgende ochtend stond Angkor Wat en de andere tempels bezoeken tijdens zonsopgang op de agenda. Rond 5 uur smorgens vertrokken we met een groep van het hostel, we troffen een hele horde van toeristen aan. Maar we waren op tijd en Angkor Wat was erg indrukwekkend om te zien. Reusachtig en zoveel details! Ik kan begrijpen waarom mensen deze tempel zo geweldig vinden, om eerlijk te zijn vergat ik direct alle tempels die ik eerder had gezien. Dit schreeuwde geschiedenis, oud, historie in plaats van een overvloed aan goud en andere glimmende dingen. 

We bezochten nog vier andere tempels: angkor Thom, Bayon, Ta Prohm en ? In een van die tempels was blijkbaar een gedeelde van tombraider opgenomen. Ondertusen heb ik dus al twee film sets bezocht (ook die rooftop bar in Bangkok van the hangover). Rond 12 uur waren we al weer terug bij het hostel waar we weer lui bij het zwembad hebben gelegen.

 Dit zou de laatste uitgaansavond met de twee meisjes met wie ik aan het reizen was worden, want een ervan ging naar huis en de andere naar Thailand. Na 3 weken samen reizen voelde dat best raar. In het hostel beer pong (ik bak er nog steeds niks van) en flip cup (ik Ben echt de shit) gespeeld en een super gezellige avond gehad. 

De volgende dag was het tijd om gedag te zeggen tegen het eerste meisje de andere ging gelukkig pas in de avond. Van een stelletje in het hostel hadden we gehoort over een weeshuis wat je kon bezoeken. We besloten snoep en speelgoed te kopen en het weeshuis te bezoeken. Eenmaal aangekomen waren we allemaal verrast, de kinderen spraken super goed Engels! Blijkbaar gaan ze allemaal naar de open bare school een krijgen ze in het weeshuis Engelse les. Ze waren super blij met alles wat we gaven en vonden het leuk om met ons te kletsen en spelen. Zo sprak ik met een meisje die zuster wil worden een jongen die tourguide bij Angkor wat wil worden en met veel andere kinderen. Ik heb gevoetbalt, gedanst, gelachen en vooral veel plezier met de kinderen gehad. Ik was blij en verrast om te zien hoe relatief goed ze het hadden, waarschijnlijk zelfs beter dan de meeste niet-weeskinderen qua voedsel en scholing. 

Deze avond was mijn laatste avond uitgaan en afscheid van mijn "vriendinnetje". Het afscheid viel zwaar en het uitgaan was leuk. 

Op dit moment zit ik in de nachtbus van Siem Reap naar Sihanoukville, waar als het goed is prachtige stranden zijn. De tuktuk zette mij af bij de bus, na het inladen van mijn tas stapte ik de bus in om te horen te krijgen dat dit niet mijn bus was (hoewel hij wel naar Sihanoukville ging). Na heel veel gedoe en een hoop boze blikken kreeg ik mijn tas terug uit de bagageruimte. Het is een slaapbus waarbij je met twee mensen naast elkaar languit (als je zo klein als mij bent) kan slapen. Helaas was iedereen uit het hostel al naar Sihanoukville geweest dus reis ik alleen. Daarom lig ik naast een random Russische guy die veels te breed is en geen Engels spreekt. Verre van ideaal. Je hebt gordijntjes die je dicht kan doen, wat voor mij niet nodig is want ik vind het allemaal al onprettig genoeg om zo close te zijn met een vreemde. 

Het eten in Cambodja bevalt me goed! Tot nu toe vind ik amok vis het lekkerste. Wat het voor gerecht is? Geen idee. laklak rundvlees kan er wel mee door maar is nog geen favoriet. 

Vanuit Sihanoukville wil ik door naar het eiland Koh Rong. Maar eerst maar eens kijken wat er te beleven valt in Sihanoukville! Als het goed is kom ik rond 7 uur smorgens aan. Ik heb al een hostel (5dollar!) voor een nacht geboekt. 

Ondertussen ben ik in mijn hostel, de busreis duurde voor de verandering echt 12 uur. De man naast me was zweterig en kwam

Steeds op mijn helft met als gevolg dat ik met mijn halve lichaam op het gangpad lag. Normaal heb ik het altijd koud, ik had een trui en vest bij me. Maar de airco deed het niet en het was 100 graden. Het voelde alsof ik letterlijk op de banden van de bus lag te slapen, niet erg aangenaam. Toch heb ik een soort van geslapen en kwam ik aan in Sihanoukville! Daar bracht iemand op een motor me naar m'n hostel (the leyd zephyr). Ondertussen lig ik lekker op het serendipity strand te genieten van de zon! 

Wilde dagen in Vang Vieng en een pitstop in Vientiane

Het tubing/tuben was super leuk! Vooraf was ik een beetje bang door al die horror verhalen. Maar aangezien we met een grote groep waren en we elkaar beloofde op elkaar te letten maakte ik me minder zorgen. Vooraf kochten we allemaal een andere kleur "tubing in the vieng vang" tanktop en omdat ik geen niet-jeans shorts meer had (kwijtgeraakt in de laundry) kocht ik ook maar een rood broekje, mooie souvenir toch. Nou naar de eerste bar kon je gelukkig gewoon lopen, het was 11 uur smorgens we waren een van de eerste. Er waren nog maar 7 andere mensen. Maar er was harde gezellige muziek en de drankjes waren 2 halen 1 betalen (+gratis armbandje!). Al snel werd het drukker en drukker, zag ik zelfs nog wat mensen die ik uit Thailand kende. En begonnen de drinkspelletjes, Flip the cup gespeeld, waar ik tot m'n eigen verbazing goed in was. Nadat iedereen ongeveer 2 drankjes op had was het tijd voor de volgende bar. Dat betekende dat we nu echt de rivier met die band op moesten, spannnendddd! Omdat iedereen het spannend vond maakte we koppels en als koppel hield je elkaars band was. De rivier was eigenlijk super rustig, maar meer voor het gevoel en ook de gezelligheid. De tweede bar was super leuk, beachvolleybal, hoelahoepenx hangmatten, ping pong en basketbal. Oh en bij elke bar kreeg je trouwens ook een gratis walgelijk whisky shotje. Hier speelde ik voor het eerst in m'n leven dat spel waar je een balletje in een glas moet gooien van de andere partij (beer pong? Normaal in red cups) ons meisjes team presteerde super super slecht. In beachvolleybal was ik verbazingwekkend goed, dit had ik al eeuwen niet meer gedaan. Maar ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk was van mezelf. Heb zelfs het winnende punt gemaakt! Achteraf was ik het meisje die zo goed kon volleyballen, ja ja. De rest van de dag vloog voorbij met de rest van de barretjes. Rond 6 uur was het klaar. Waarom er op internaat staat dat tubing "uitgestorven" is weet ik echt niet, want het was geweldig. Maar hoe er vroeger misschien drie keer zoveel barretjes waren vond ik dit al prima. En iedereen had het overleefd, ook wel een pluspuntje. 

Allemaal een douche genomen, gegeten en toen door gegaan naar een Irish pub waar heerlijke live muziek was. Daarna nog in een club met wazige muziek beland, maar rond 12 uur savonds was ik echt helemaal op!

De dag na tubing (18 nov) was vrijwel iedereen gebroken, wat betekende dat we super veel lol hadden gehad. Toch wilde we wat doen en zijn daarom een grot gaan bezoeken. Dit was een grot waar je met een band (tubing in een grot :p ) in kon, super donker maar een leuke ervaring. Die avond nog even friends gekeken in het hostel en er een rustige avond van gemaakt. 

De volgende dag (19 nov) een andere indrukwekkende grot bezocht die tegelijk ook functioneert als tempel. Om die grot te bereiken moest ik weer een fijne (ahum) rotsbeklimming op m'n flipflops doen. Die avond was de laatste "gezamenlijke" avond met de mensen van de slowboat-crew. Want de helft zou naar Vietnam vertrekken. Daarom luiden we de avond weer in met een spelletje en bezochten we een aantal barretjes. Het was een goede afsluiter! 

De hierop volgende ochtend vertrokken we met een groep van 6 naar Vientiane in een mini bus. De rit was zo hobbelig als een hobbelpaard. Op de de een of andere manier viel ik toch in slaap. Wat ben ik toch makkelijk! Vientiane bleek een rustig stadje te zijn. Nightmarket bezocht, lekker eten ontdekt en een barretje bezocht waar je een mooi uitzicht had over de Mekong en je Thailand kon zien. Waarvan we nieteens doorhadden dat het zo dichtbij was! 

In het hostel was een movieroom dus daarna nog een film gekeken en geslapen, in uitgaan had niemand zin.

De laatste dag ik Vientiane zijn we naar een Budhapark gegaan. Waar ze allemaal verschillende budha beelden hadden. Maar heel anders dan tempels. Ook een soort van "duivelse" dingen. Zo was er een reusachtig ding wat een pompoen voorstelde met 3 lagen: hel, ik weet niet wat en de hemel. De ingang was de mond van iets duivels en dan kon je de 3 lagen bekijken. De hel was indrukwekkend allemaal doodskoppen en andere gekke dingen. En de hemel was boven waar je een uitzicht had over het park. Dit park vond ik eigenlijk leuker dan alle tempels die ik bezocht heb.

Na dit culturele uitstapje was het tijd om op de bus te wachten. De bus naar Pnomh Penh in Cambodja om precies te zijn! 

Het is een slaapbus, dus we (Mayan waarmee ik al 2 weken ofzo? Reis) waren erg benieuwd hoe die eruit zou zien. Maar aan beide kanten van het gangpad heb je ruime bedden die je met 2 personen deelt. Regan, een ander meisje met wie ik reis komt ook naar Cambodja, maar neemt morgen het vliegtuig. We hebben alvast een hostel voor 'morgen' geboekt want het is geen laagseizoen meer en alles wordt steeds drukker. Ik heb zin in Cambodja!

Na een rit van 11 uur werd ik wakker (ja ik heb heeeerlijk geslapen) om 6 uur smorgens in the middel of nowhere: Pakse. Iedereen stapte uit en ik snapte er niks meer van, de buschauffeur sprak geen Engels. Maar toen ik m'n backpack ook uitgeladen zag worden besloot ik toch maar uit te stappen. Wat de bedoeling was was niet helemaal duidelijk, wachten op een minibus zei iemand. Een minibus? Maar ik moest nog 12 uur! Eenmaal in de minibus zei de chauffeur dat we naar 4000 Islands zouden rijden. Maar in werkelijkheid stopte we na 5 minuten bij het kantoor van de touroperator. Waar ik nu zit te wachten op een bus die (wel) naar 4000 Islands gaat en hopelijk ook naar Cambodja. Het is nu 7 uur en als t goed is komt de bus om 8 uur en arriveren we 6 uur savonds in Cambodja...

 Regan een ander meisje met wie ik reis komt ook naar Cambodja, maar neemt morgen het vliegtuig. We hebben alvast een hostel voor 'morgen' geboekt want het is geen laagseizoen meer en alles wordt steeds drukker. Ik heb zin in Cambodja!

Laos was leuk, maar nu op naar het volgende avontuur. De busreis overleef ik trouwens wel want ik heb films op m'n iPod laten zetten. Drie films voor minder dan 3 euro, super goede deal als je t mij vraagt. Alleen heb ik ook Naruto the movie erop laten zetten, maar blijkt er geen ondertiteling bij te zitten. Maargoed ik heb ook nog the boondock saints 2, green street en wat andere dingen dus ik vermaak me hier wel! En anders kan ik altijd nog m'n andere hobby uitoefenen: troep eten. Want ik heb 100 soorten koekjes en chips. 

Laos it is!

First of all: Laos is awesome! En verder is de wifi hier super slecht (of is er überhaupt geen wifi en/of stroom) dus daarom 2 updates in een keer. Foto's toevoegen enzo lukt ook niet zo goed meer -_-

Om 6 uur smorgens namen we de lokale bus van Chiang Rai naar Chiang Kong, de grens naar Laos. Je kon via een organisatie alles regelen, bus en hulp bij de grens voor je visum en alles en je bootticket. Want dat scheen allemaal niet zo simpel te zijn volgens internet. Na wat research kwamen we er achter dat het ons wel iets van 20 euro zou schelen als we het zelf zouden doen. 20 euro in Azië is veel. Dus daar zaten we in de lokale bus. Naast me zat een vrouw, het was ochtend, ik slaap graag in bussen, werd wakker met m'n hoofd op haar schouder. De lieve vrouw vond het blijkbaar helemaal niet erg. Op de stoel achter me was een doos met (levende) kippen. Bussen in Azië zijn crazy. Na een rit van 3 uur waren we er bijna. We hadden een heel game plan. De boot scheen super snel vol te raken, als je laat was zou je op de grond eindigen of bij de motor. Uit de bus racete we naar een tuktuk, renden richting het water namen snel de boot die je naar de overkant bracht. Na deze boottrip rende we naar het immigration gedoe. Als het een race was waren we zeker winnaars want alle andere toeristen die in de bus zaten waren verrrrrr achter ons. Eerst moesten we "uitchecken" uit Thailand. Hectisch is hoe ik dit het beste kan beschrijven. Ik gaf m'n pasport en de man gilde "departure card" naar me, ik snapte niet waar hij het over had. Gelukkig was ik niet alleen en wisten de anderen het wel. Als je uit het vliegtuig komt krijg je een briefje wat je moet invullen, wat ik gelukkig al had gedaan en ook nog kon vinden in m'n tas, probleem opgelost op naar de volgende stap. Nu ik er over nadenk kwam de boot naar de overkant nu pas. Eenmaal aan de overkant moest je je visum gaan regelen. COMPLETE CHAOS! We waren er op voorbereid maar als nog was het chaotisch. Eerst moest je je arrival/departure card invullen. We waren zo voorbereid dat we onze eigen pennen al in onze hand hadden. Eenmaal ingevuld gaf je dat samen met een pasfoto en je pasport aan een mannetje (of vrouwtje) en daarna moest je blijkbaar wachten tot ze ooit je naam gilde. Wachten wachten wachten, het werd steeds drukker en wij werden steeds zenuwachtiger. Volgens verhalen zou de boot om 10 uur vertrekken en het was al 9 uur en we wilde goede plekken. Na ongeveer 20 minuten kregen we onze paspoorten terug met een visum. Op naar de boot! We vroegen wat rond en het zou ongeveer 10 minuten lopen zijn. Hier moet ik bij vermelden dat mijn tas ongeveer 14 kg is en het 30 graden was met super super veel zon en geen wind. Deze wandeltocht duurde zeker meer dan 10 minuten. Op dat moment had ik zin om de halve inhoud van m'n tas achter te laten, maar we waren op een missie. Bezweet en buiten adem kwamen we aan bij de boot, we kochten een ticket, hadden goede zitplekken, WINNING! Alleen kwamen er toen achter dat de boot pas over een uur zou vertrekken en dat je gewoon een "vaste zitplek" had, die horror verhalen klopte dus niet echt. Wel waren we super blij toen we ontdekte dat iedereen met die georganiseerde dingen echt veel te veel hadden betaald. Dus we waren trots op onszelf. We zaten ongeveer 6 uur op de boot. Op de boot waren meer dan genoeg gezellige mede-backpackers, ook heb ik kennis gemaakt met "beerlao", het bier merk in Laos. Chang is lekkerder maar agh. 

Rond 5 uur savonds arriveerde we in een klein stadje; Pakbeng, waar we een nacht bleven. We hadden geen hostel geboekt en liepen (met de halve boot) te zoeken naar een goedkope plek. Een top plek gevonden voor ongeveer 2 euro. Warme douche schone kamer. Alleen... Geen wifi geen stroom. Wat blijkbaar heel normaal is in Laos. Na een douche, die ik ook echt nodig had aan de overkant bij een ander hostel gaan eten. Ik had al veel goede verhalen over papaya salad gehoord dus dat werd mijn avondmaal met wat rijst. Het duurde een uur voor mn eten kwam. In laos doen ze blijkbaar ook aan asian-time, wat ik prima vind, maar niet als ik honger heb. Later nog met iedereen gechilled, weer een nieuw kaartspel geleerd. De volgende dag vertrok de boot om 9 uur, van te voren hadden we al een sandwich besteld, het was het slechtste broodje ooit. Brood met ui en thats it. Omdat iedereen elkaar ondertussen al kende was het tweede deel van de bootreis nog gezelliger. Helaas dachten een aantal mensen op de boot daar anders over. De Engelse met wie ik in gesprek was hadden het over voetbal en iemand zei "i hate Manchester united" dus ik dacht goh ik ook. Dus besloot dat te roepen, wat niet m'n beste idee ooit was. Een Franse man begon als een gek tegen me te schreeuwen dat ik m'n mond moest houden en hij zich aan me irrigeerde en nog wat dingen. Op dat moment besloten een aantal Nederlandse meisjes dat ze ook tegen me wilde schreeuwen. Ze zeiden eerst in het Engels "everybody on this boat hates you" en gingen toen verder in het Nederlands. Dat ik erg irritant was, te hard praat, ik belachelijk ben en dat ze zich al 3 uur lang irriteerde. Ik was in shock en snapte niet meer wat er allemaal aan de hand was. Dus vroeg even rond of ik echt zo irritant was maar gelukkig vond de rest van de boot me wel leuk en lief ;-). Na 2 dagen waren we er: Luang Prabang! We hadden geen hostel geboekt omdat we de vorige dag geen wifi hadden. Dus maar op het aanbod van iemand met een bordje in gegaan. Weer een prima hostel, één eenpersoonsbed en een tweepersoonsbed. Gelukkig won ik met steen-papier-schaar dus ik sliep solo. Ook Laos doet aan night markets dus die gingen we verkennen en op zoek naar eten. We kwamen een soort van all you can eat buffet tegen. Het concept is dat je zoveel op je bord mag doen als je wilt, ze wokken het voor je en thats it. Je mag dus niet voor een tweede ronde, dan moet je weer betalen. Ik had geen idee wat alles was maar heb gewoon alles op m'n bord gedaan en dat voor 10.000 kip ( ja echt die munteenheid heet kip). Wat nog minder dan een euro is! Foodheaaaaven. 

Iedereen had het over "Utopia" de lokale chill bar. Ik was nog steeds met de 2 meisjes maar bij het buffet kwamen we een andere groep van de boot tegen. Met z'n alle gingen we op zoek naar Utopia. Onderweg kwamen we een andere gezellige happyhourallday-bar tegen waar we een pitstop maakte. Hier speelde we het spelletje "my vagina" de eerste persoon start met iets met een a dus bijv. "My vagina is awesome" de volgende persoon moet ook verder met de a dus bijv "my vagina is a alcoholic" maar als je niet snel genoeg iets zegt moet je een shot nemen en gaat het verder naar de volgende letter. Iedereen aan de tafel was Engels, Canadees of Amerikaans. Wat natuurlijk oneerlijk was voor mij omdat het veel moeilijker voor mij is om op Engelse woorden te komen. Behalve een hilarisch spel dus ook nog een soort van leerzaam. Na het spelletje verder gegaan naar Utopia wat een super chille relaxte plek is. Met zitzakken houten tafels en gewoon open lucht. Hier kwamen we ongeveer de hele rest van de boot tegen en hebben we tot een uur of 11 gezeten, want dan sluit alles. Het enige wat open is dan nog is de bowlingbaan en een disco (over die disco wisten we toen nog niks). Dus gingen we allemaal in busjes naar de bowlingbaan. Wij dachten dat het een soort van disco bowlen zou zijn, een dansvloer en een paar mensen die bowlen. Maar het was een bowling-bowlingbaan. Toch erg gezellig en leuk voor de verandering. Rond een uur of 2 waren we er wel klaar mee, namen de tuktuk en vroegen heel lief of er nog ergens eten te vinden was. Gelukkig kon je nog ergens een broodje halen. Broodjes zijn in Laos wat Pad Thai in Thailand was. Op elke hoek van de straat kan je broodjes met alles wat je wilt kopen: ei, pindakaas (!!), kip, tonijn, advocado. Subway heeft niks op Laos. En overaaaal shakes ennnnnn pannekoeken/crêpes. Ook dit kost minder Dan een euro. Aan de geldeenheid Moet ik nog wennen, veel te veel nullen. Als ik iets wil Kopen zoals een flesje water en diegene zegt 2000 denk ik whaaaaaaat. Maar dat is gewoon bijna niks haha. Elke keer als ik betaal sta ik dus serieus naar al mn briefjes te staren van uhhh welke moet ik gebruiken.

Dag 2 in Lunag Prabang zijn we naar de mooiste waterval ever gegaan. Vorig jaar heb ik mooie gezien in de filipijnen (kawasan falls geloof ik, in de buurt van Cebu) en vorige week ook nog mooie in Pai, maar deze... Het leek op een soort van zwembad bij een resort zo mooi was het. De top van de waterval kan je bereiken door een soort van beklimming van rotsen (niet echt klimmen klimmen maar sommige stukken). Voor ik hier aan begon wist ik niet dat het 30 minuten zou duren om de top te bereiken. Ook droeg ik (weer!) flipflops wat helemaal niet handig was. Op een bepaald punt was het glibberig en viel ik met tas en al in het modderige water. M'n camera en telefoon hebben dit ongelukje overleefd. Het uitzicht vanaf boven de waterval was alle moeite wel waard. Na een helse beklimming naar beneden het ijskoude maar heerlijke water in gegaan en daar van de zon genoten. In de avond eigenlijk weer hetzelfde gedaan als de vorige dag, Utopia en bowlen. Ik ben overigens super slecht in bowlen en kan me niet herinneren dat ik ooit 2 dagen achter elkaar ben gaan bowlen. De derde dag (vrijdag 15 nov) besloten we naar een hostel te gaan wat meer in de stad lag. Daarna wat rond gefietst en gechilled bij Utopia wat overdag helemaal anders is. Ligmatjes met uitzicht op de Mekong. Als ontbijt ook weer voor een overheerlijk broodje ei bacon en kaas gegaan. Kaas is geen echte kaas natuurlijk, maar la vache kiri. Maar voor mij is het al goed dat er een kaassmaak op m'n broodje zit. Een lemonshake gedronken wat verfrissend maar erg zuur was en later bij Utopia kokoswater (?) uit een kokosnoot, want dat is altijd goed. Het klimaat in Laos is anders dan in Thailand en m'n eczeem begon hels te worden, heel m'n benen en rug waren geterroriseerd. Kwam een andere jongen tegen die hier ook last van hadden dus het werd tijd voor een uitstapje naar de apotheek. In Azië kan je alles krijgen: valium, antibiotica alle soorten pillen, zolang je maar betaald. Een crème gevonden die wel een soort van werkt en omdat ik van m'n dermatoloog soms antibiotica voorgeschreven krijg heb ik dat ook maar genomen, de goede vinden lukte met behulp van Google. Voel me net een dokter ;-). Op de terug weg naar het hostel zagen we een bord met "things to do in Laos" waar ook iets stond over een disco. Disco disco daar wisten we niks over! Ergens in de stad kon je een trap beklimmen, wat ongeveer 15 min duurde (m'n freeruns aangedaan dit keer) en dan had je een uitzicht over de stad. De bedoeling was om naar de zonsondergang te kijken, maar er waren teveel wolken. Alsnog een mooi uitzicht. Ondertussen betrap ik mezelf er op deze dingen normaal te vinden, maar dat is t niet. Nederland is zo lelijk als ik het op deze manier bedenk haha. Al is er niks mis met de Rotterdamse skyline hoor. Maar wat ik nu zie vanuit de bus, de bergen, de lucht is gewoon te mooi. Ik was nooit een echte natuurfan en meer een citygirl maar volgens mij begin ik een natuurfan te worden.
In de avond gingen we op zoek naar de disco, we verwachten een bar met muziek. Maar het bleek een echte club te zijn met alleen maar locals! Voor een keer geen plek met alleen maar backpackers, halleluja! Een super super gezellige avond gehad met alle locals.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de bus naar Vang Vien Nog steeds met het Engelse meisje en het Canadese meisje. En nog 3 anderen die we kennen van de boot. So not lonely :-). Deze busreis gaat door de bergen en je hebt een super mooi uitzicht ,continue. De reis moet tussen de 4 en 6 uur duren. Mensen die wagenziek zijn kan ik deze reis niet aanbevelen maar voor mij is t prima. Morgen willen we gaan tuben! Maar eerst maar is deze busreis overleven en een hostel vinden.
Als ik Laos nu zou moeten beschrijven zeg ik; sandwhiches, bowlen, bergen, relaxed, weinig wifi/stroom. Ik ben hier nu 4(?) dagen en de stroom valt overal uit. Elke plek (zelfs fancy plekken) hun wifi is super slecht. Daarom wat vertraging in het updaten van m'n blog, i'm sorry!

Chiang Mai 2.0

Het plan was een nachtje te slapen in Chiang Mai en door te gaan naar Chiang Rai. Maar Chiang Mai is zo chill, en het deejais hostel ook dat we besloten er 2 nachtjes van te maken. Dag 1 rondgelopen in de stad ergens was streetfood (pad thai chicken) gescoord en daarna naar de "poolhouse/garden" gegaan. Dit pasgebouwde gedeelte is aan de overkant van het hostel, hier is het zwembad, maar ook een bar en een soort van luxe boomhut. Hier the chicken game gespeeld (drankspelletje wat ik toevallig vorig jaar in Bohol heb geleerd)..voor iedereen die het kent "chickens are you readyyyyy?!". Omdat het zaterdag was besloten we uit te gaan. Een "bar" die Zoë (ofzoiets) heet. Super toffe plek. In het midden heb je bankjes en tafels waar je kan eten en drinken. En er omheen allemaal "mini clubs" zonder deuren dus je kan van dans erea naar area. Van techno tot gekke rock tot reggea en.... Hiphop! Samen met Regan een meisje die ik ook al kende uit Pai en een bucket Samgsom-cola heb ik een geweldige avond gehad. 

De volgende dag hadden Mayan een relax dagje op de planning staan. Een beetje aan onze tan werken bij het zwembad, en zwemmen, want de kilo's lijken er per hap aan te komen.

 Nadat ik een "sinasappel, limoen en wortel"-smoothie op had (OSD one shake a day) kwam ik Lena tegen. Die had een wilde nacht gehad. In een dronken bui was ze een tattooshop binnen gelopen, een ontwerp laten maken en ook een aanbetaling gedaan. Dus shop wilde haar niet tattooeren die nacht omdat ze dronken was. Ze wilde de tattoo echter nog steeds maar was een beetje bang. We beloofde haar om later mee te gaan. Sowieso was ik benieuwd naar hoe het tattooeren hier gaat qua hygiëne maar ook qua prijs en kwaliteit. Na lekker in de zon te hebben gezeten was het tattoo tijd. Ze had een mandela (?) laten ontwerpen, uiteindelijk was de tattoo erg mooi. Aan het einde van m'n trip ben ik ook van plan een tattoo te zetten, maar ga wel goede research doen want het moet natuurlijk wel mooi en hygiënisch zijn. Tijd voor een massage! Dit keer ben ik voor de softe versie van de Thaise massage gegaan, wat iets meer ontspannen was dan de vorige keer. In de avond afgesproken met een meisje die we kende van de vorige keer uit chiang mai. Zij vond/vind Chiang Mai zo leuk, dat er nu een appartement huurt! En ze blijft er voor onbepaalde tijd gewoon hangen. Dat zijn de interessante verhalen die je hoort. Met z'n 3en nog wat gegeten en gedronken. Uiteindelijk weer in zoey's beland maar rond 1 uur was ik er wel klaar mee. Voor maandag stond er namelijk op de planning om om 6 uur op te staan.
Na een paar uur slaap gingen we naar het busstation en ondertussen zit ik, terwijl ik dit schrijf in de bus naar Chiang Rai. We hebben geen hostel geboekt en hebben ook geen idee wat we daar gaan doen. Een paar anderen zijn vanmorgen ook naar Chiang Rai gegaan dus dat komt vast wel goed.

M'n laatste planning was om na Chiang Rai het noorden te verlaten en via Bangkok naar de eilanden beneden in Thailand te gaan. Maar moren ga ik toch maar gewoon naar Laos. Ik ben nu toch al boven in Thailand, hoor er goede verhalen over en kan dan via Laos simpel naar Cambodja. En via Cambodja terug naar Thailand en dan voor kerst naar Vietnam vliegen. Volgens m'n oorspronkelijke (toen ik nog thuis was) planning zou ik een paar dagen in Bangkok blijven en daarna voor 4 weken naar Vietnam gaan. Wat zou betekenen dat ik daar nu zou zijn, terwijl het een typhoon onderweg is. De typhoon heeft de Filipijnen super erg getroffen. Wat me meer raakt dan een "random" land.
Ik neem met 2 meisjes om 6 uur smorgens de bus naar de grens tussen Thailand en Laos en neem daar de slowboat. Dit gaat 2 dagen duren met een tussenstop-overnachting. Ben excited! Heb een kussen gekocht en een poncho dus het moet goedkomen.
Het alleen reizen bevalt me prima. Om eerlijk te zijn ben ik minder alleen dan ik thuis ben. Er is altijd wel iemand die zin heeft om iets te doen, niemand heeft iets belangrijks te doen dus plannen maken is easy. Thuis heb ik wel is een vrije dag en dan hebben al m'n vrienden toevallig iets te doen. Hier is dat eigenlijk niet aan de orde. Eenzaam ben ik dus niet. Het langste dat ik alleen ben geweest was tijdens m'n vlucht van nl naar rusland&thailand, verder eigenlijk niet!

Hippie stadje Pai

Het plan was om twee dagen naar Pai te gaan en vanzelf wel te zien wat er te beleven viel. Na al zoveel verhalen te hebben gehoord over hoe geweldig Pai wel niet is was ik erg benieuwd. Na een vier uur durende busrit vanaf Chiang Mai, met alléén maar scherpe bochten kwamen we aan in ons hostel "darling view point". Een geweldig uitzicht vanuit de bergen, op zo'n plek kom je gewoon even tot rust. Op de helft van de busrit was er een stopplek waar blijkbaar superveel mensen overgeven omdat de rit zo bumpy is. De kamer in dit hostel was iets anders dan de vorige. Het bestond uit een verzameling van ongeveer 15 matrassen op de grond, thats it. Nu ben ik niet zo moeilijk en heb ik wel op slechtere plekken geslapen dus ik vond het best. Gelijk wat nieuwe vrienden gemaakt daar en een kaartspelletje gespeeld, deze keer was het "chase the ace" waar ik niet heel goed in bleek te zijn. Na een tijdje moest ik naar de wc, want ja eh van bier moet ik gewoon naar de wc. Maaaaar ik lette even niet op, dacht dat ik van een afstapje afstapte.. En eindigde in het zwembad. Met mn kleding dus. Typische onhandige Eliza move. Voor de mensen die daar zaten was het natuurlijk hilarisch. Na dit ongelukje even droge kleding aangetrokken en de stad een beetje verkend, schattig stadje met een beetje het hippie gevoel. Allemaal kleine schattige barretjes/restaurantjes met heel veel kleuren en handgeschreven dingen. En een hoop mensen met dreads, harembroeken en reggea muziek. Op de "main street" kon je uiteraard weer los gaan op streetfood. Ik besloot is gek te doen en ging voor een pannenkoek met worst erin, de pannenkoek om de worst heen gerold. Soort van hotdog, maar dan niet (Same same but different zoals ze dat hier zouden zeggen). De rest van de avond gewoon een beetje gechilled en gerelaxed. Bij het hostel was een kampvuur en super veel mensen, gezellige boel. Het bleek alleen omdat Pai in de bergen ligt, superrrrr koud te worden in de nacht. Zo sliep ik uiteindelijk in een lange broek een top en m'n vest en had ik t nog steeds koud, brrrr. Terwijl t overdag zo lekker was.

De volgende dag hadden een aantal mensen een hangover (not me!!) dus hebben we gewoon een beetje rondgeslenterd in de stad. Kwamen een super toffe soort van vintage markt tegen waar ik een trui heb gekocht. Ja ik ga naar Thailand en koop een trui. Maar aangezien het koud zou zijn in de avond ennn hij super leuk (en goedkoop!) was kom ik de verleiding niet weerstaan. Will, de jongen met wie ik vanuit chiang mai gekomen was kocht zelfs een paar bijna nieuwe leren all stars voor bijna niks. Dat zijn de mooie dingen in het leven. Terug in het hostel bleken er 2 meisjes jarig te zijn, dat moest natuurlijk gevierd worden. Dat vond Darling (de super leuke lieve enthousiaste eigenaar van het hostel) ook, later in de avond zou er een groot bday feest zijn. We zijn eerst met ongeveer het halve hostel uit eten gegaan. En voor de verandering bestelde ik een reusachtige hamburger. Terug in het hostel hebben we het raarste kaart-drinkspel ever gespeeld. Een mix van Irish poker en bullshit. Waar t op neer komt is dat je shotjes krijgt, uitdeelt en je een beetje moet raden maar dat het hoe dan ook mis gaat. Leuk spelletje. 

Dit zou eigenlijk al de laatste dag zijn maar we wilde nog helemaal niet weg en hadden ook eigenlijk nog 'niks' van Pai gezien. Samen met twee Engelse meisjes en m'n Chiang Mai homies (will&mayan) hebben we een touristische tour gedaan, met Darling! Die het superrrrrrr leuk vond om ons overal naartoe te brengen omdat ze bijna nooit het hostel verlaat, omdat ze het daar te druk voor heeft. Ze noemde het dagje uit een holiday, te schattig. We zijn eerst naar een soort van China town gegaan. Blijkbaar is er hier een stadje speciaal voor Chinezen. Beetje rondgelopen, allerlei soorten Chinese thee gedronken en op een gekke soort van schommel geweest. Daarna zijn we door gegaan naar een waterval. Van deze waterval kon je ook naar beneden glijden over de rotsen, maar ik was een beetje pussy en durfte niet. Ik merk dat hoe ouder ik wordt hoe minder ik durf. Na de watervallen onderweg nog ergens gestopt waar er ook (weer) een geweldig uitzicht was.

 Next stop was de Pai Canyon. Super mooi uitzicht ook. Samen met die twee meisjes besloten we over de soort van rotsen route te klimmen dan kreeg je een nog mooier uitzicht. Alleen droegen we alle drie havainas en zijn die blijkbaar niet gemaakt voor beklimmingen. Op de helft was ik doodsbang maar was er geen weg meer terug. Ik had nog liever die waterval-slide gedaan maar er zat niet veel meer op dan de route afmaken. Uiteindelijk wel op een super mooi punt gekomen en alles overleefd. Gelukkig. Dus tip, draag geen flipflops wanneer je zoiets doet ;-)

. Na dat avontuur gingen we gelukkig naar de hot springs. Lekker chillen in van dat natuurlijke warme water. Bovenaan bij de bron was het water zelfs zo heet dat je een ei kon koken. Ook scheen het goed te zijn voor je huid (dat iets minder warme water he), en relaxed was het sowieso. Een geweldige dag was het. Die we afsloten met pizza. Darling (die overigens ook iedereen darling noemt) hebben we getrakteerd op pizza, en hier moest ze achteraf zelfs om huilen, zo lief vond ze het, want ze gaat nooit uit eten. Dat zoiets 'simpels' iemand zo blij kan maken is zo mooi om te zien. Het verhaal van Darling is sowieso super mooi. Een aantal jaar geleden waren er overstromingen in Thailand. Darling verdronk bijna maar werd gered door een backpacker. Ze was zo dankbaar dat ze besloot zich voortaan bezig te houden met backpackers. Samen met iemand anders Peter, een Duitser geloof ik was ze in staat om het hostel "darling view point" op te zetten. En elke backpacker behandelt ze met zoveel liefde, omdat ze eeuwig dankbaar is voor het redden van haar leven. Voor wie ooit naar Pai gaat, slaap daar alsjeblieft, deze vrouw heeft zoveel positieve energie! 

In de avond nog een heerlijke crêpe met nutella gegeten. Onderweg naar de bar waar we heen gingen werd de groep steeds kleiner en raakte ik de mensen met wie ik eigenlijk was kwijt. Eindigde dan ook met andere mensen (twee Deense meisjes en een schotse guy) in een andere bar. Ook weer zo'n heerlijke plek met live muziek. Nederland kan daar nog wat van leren! Na daar wat te hebben gedronken naar een andere bar gegaan waar ik 'de rest' weer terug vond. Hier was een open mic night en er was ook weer talent aanwezig. Het barretje was ook echt weer een reggea-hippie-iets. Op de foto's die ik probeerde te maken komt de sfeer niet zo goed over. Je kan er het beste gewoon naartoe gaan eigenlijk.

Op de weg terug naar het hostel was het weer tijd voor een crepe. Ik besloot het vrouwtje te laten freestylen en kreeg iets groens zoets met banaan. Zeven dagen per week werk ze van 3 uur smiddags tot 2 uur snachts. Dat kan bijna niemand in Nederland me denk ik voorstellen. 

Terug in het hostel was het weer tijd voor chillen bij het kampvuur. Het leven is mooi. 

Samen met Mayan ben ik (terwijl ik dit typ) onderwerp terug naar Chiang Mai. Hier zien we een paar andere die ook de vorige x in chiang Mai en ook in pai waren. Daar blijven we een nachtje en dan gaan we naar Chiang Rai. Waar we gaan verblijven weten we nog niet we gaan iig even kijken bij het hostel (Deejai) waar we de vorige x waren of daar plek is. Dat stond niet op mn planning, maar ik ga gewoon mee met de flow. Dit is de eerste keer dat ik niet van te horen iets heb geboekt eigenlijk. Ik begin dit backpack-ding onder controle te krijgen! Ook nog een tof shirt gekocht met de marvel conic karakters er op. Alles past gelukkig nog steeds in mn tas. De weg van het hostel naar de bus was trouwens iets van 10 minuten lopen, maar wel heel avontuurlijk over gekke bamboe Bruggen die op instorten staan. Die tocht met mn backpack doen zag ik dus niet zo zitten. Op de heen weg werden we opgehaalt maar dat kom nu niet. Gelukkig een lift op de motor gekregen! Daar bij moeten jullie begrijpen dat het een en al bochten zijn en ik al iets te veel mensen heb ontmoet die een ongelukje hebben gehad. Maaaaar alles was gelukkig in orde. 

Ook ontmoet ik steeds meer mensen die zeggen dat ik Laos niet mag missen, wat me een beetje in de war maakt. Ik ben al boven in Thailand dus ik zou kunnen gaan. Maar aan de andere kant wil ik mn Bangkok homies meeten beneden bij de mooie eilanden en de fullmoonparty met ze pakken. Ik denk er nog even over na, who knows what happens!


ps. ik typ deze blogs op mn telefoon dus sorry voor spelfouten enz. En foto's uploaden wil niet echt lukken helaas.

xoxo

Chiang Mai

Zondag 3 november kwam ik (zoals mijn trouwe lezers in m'n update gelezen hebben) aan in de noordelijke stad "Chiang Mai". Deejai hostel is wat minder luxe dan het hostel waar ik sliep in Bangkok, maar ook de stad is wat minder luxe.

 Hoe Bangkok een echte stad-stad qua drukte en alles is, is Chiang Mai meer laadback. Het doet me zelfs een beetje denken aan Tagbilaran City in Bohol waar ik vorig jaar "woonde". Waar ik alleen maar goede herinneringen aan heb, dus ik voelde me (alweer) helemaal thuis. Na wat te hebben gechilled en een douche te hebben genomen kwam m'n kamergenootje m'n kamer (die prima is) in. Een Chinees meisje die ook al aan het einde van haar reis (Cambodja + Thailand) is. We besloten samen de sunday night market te bezoeken. De weg is afgesloten voor auto's en er zijn kraampjes met van alles, van nutteloze souvenirs tot sokken, zilveren sieraden, neppe ipads en eten, vooral heel veel eten. Nu vind ik het logisch dat iedereen me waarschuwt om niet teveel gekke dingen van de staat te eten, maar mijn liefde voor eten is groter dan mijn angst, en ik ben in foodheaven. Heb een mix van een wafel/pannenkoek met vanille vulling gegeten, yummie!

Dat is ook één van de dingen die ik zo leuk vind aan Azië, alles is zo schattig!! Hoe er in Nederland de mentaliteit heerst van doe normaal dan doe je al gek genoeg en alles dus ook "normaal" en standaard is kan het hier niet gek (schattig genoeg), geweldig. Ik bedoel, stokjes om mee te eten met hello kitty er op, hallo geweldig. Ook heb ik altijd al een voorliefde gehad voor gekke sokken, ik hou niet van simpele zwarte sokken. Doe mij maar printjes of zelfs tekenfilmfiguren. Hier is het een walhalla voor dat soort dingen, dus aan het einde van m'n trip ga ik zeker weten inslaan. Gotta get my sock game on! Uiteindelijk ook ergens bij een local restaurantje gegeten, allerlei soorten vis en wat rijst. Daarna nog meer gelopen, en meer en meer. En natuurlijk nog even een biertje gedronken. 

De dag erna (ik vergeet trouwens de hele tijd welke dag het is) hebben we fietsen gehuurd en zijn we rond gaan fietsen in de stad. Mijn fiets was.... Roze!! Supertoffe fiets en het huren kostte maar 50 baht. We zijn op de fiets naar verschillende tempels 

 Sommige mooi sommige gewoon mhua. Heb besloten dat ik maar even een break neem met die tempel bezoeken want ik raak een beetje "temple sick" zoals ze dat noemen. Ik ga later natuurlijk nog naar Angkor Wat dus dan wil ik nog wel enthousiast zijn ;-). Na het bezoeken van de tempels kwamen we tot de conclusie dat we er één die op de foto's erg mooi was gewoon niet konden vinden. Daarom besloten we maar naar een "fashionable hipster" gedeelte te gaan, wat zich in het nieuwe gedeelte bevond. Wat een verschil met het oude gedeelte! Allemaal coffeeshops a la starbucks en soort van fancy winkels, ook leuk voor de verandering. Uiteindelijk een bubble tea gedronken bij een shop die me deed denken aan the tea lab in Rotterdam (wie daar nog niet is geweest, doen is leuk, zit in die zijstraat tussen de meent en de Hoogstraat daar bij mc Donald zegmaar). Toen we daar waren besloten we de kaart nog eens te bekijken en bleken we vlakbij de onvindbare tempel te zijn, die het mooiste scheen te zijn bij zonsondergang, het was ongeveer 5 uur dus de zon zou bijna onder gaan, dus wij gingen weer op pad. Ennnnnn we vonden de tempel, die inderdaad mooi was, maar toch voorlopig m'n laatste. 

De fiets moesten we voor 7 uur terug brengen dus we besloten terug te gaan naar de stad. Maaaaar we konden de shop waar we de fietsen vandaan hadden niet meer vinden. Zeker een uur lang rondjes gereden voor we het terug gevonden hadden. Normaal zou zoiets me irriteren, maar om eerlijk te zijn vind ik het verdwalen in een vreemde stad heerlijk. Het meisje waar ik mee was had in de avond afgesproken met een vriendin die ze in Tibet had leren kennen die toevallig ook hier was. We zijn geen eten bij een hotpotbuffet. Wat eigenlijk grof gezegd een vreetschuur is, maar dan wel één met heel lekker eten. Het is een super grote hal, waar iets van 500 mensen kunnen eten. Bij het buffet kan je allesssss pakken allerlei soorten vlees en vis. Vervolgens krijg je een ding waar je bovenop kan grillen en in de rand doe je gekookt water en kan je dus koken, met kolen eronder, een soort van bbq dus. Ook qua toetjes kon je helemaal los gaan. Wat ik ook deed, maar na de rest van het eten was vier toetjes toch echt wel m'n max. Ik moet er wel bij zeggen dat 80% van de mensen die daar waren Chinees waren. Ook leuk een kort tripje naar China terwijl je in Thailand bent. Voor wie er ook ooit heen wilt dit gedoe zit op "Huay Kaew Road". 

Rise and shine! Want om 8 uur smorgens zou ik bij m'n hostel opgepikt worden voor m'n olifantentocht. Nou nemen ze in Azië de tijd niet zo serieus dus werd dat 9.15, achja ik heb geen haast. De eerste stop was een bloemenweetikveelwat. Waar ik dus niet veel aan vond. Wel leuk foto's lopen maken en eigenlijk vind ik m'n iPhone beter dan m'n camera, maar dat ligt waarschijnlijk meer aan mij dan aan die camera. Maar waar ik voor kwam waren de olifanten. Helaas was het eerst lunchtime, pffff weer een buffet met lekker eten, wat een kutleven. Hierna deden de olifanten een show waarbij ze trucjes deden zoals een schilderij maken, voetballen en dansen, super leuk. Ook mocht je ze bananen te eten geven. Die slurf van zo dichtbij was toch opeens best wel eng. Na de show mocht je op de olifant rijden, of nouja met een "chauffeur". Helaas mocht ik dus niet in m'n eentje en zat er ook nog een vrouw bij me, maargoed ik klaag niet. De olifant liep door de bergen en door de rivier, een superleuke ervaring. Ook wist ik niet dat olifanten haar hadden. Ik dacht dat ze gewoon zo'n rimpelige haarloze huid hadden, maar ze hadden dus haar. Als ik nu heel dom klink, nou en. Na de olfianten tocht werd je met koe en wagen (ja koe geen paard) terug gebracht. Hierna nog een bamboe-raft tochtje gemaakt. Die vooral ontspannen was. Het wildwaterraften ga ik dus proberen te doen in Pai. Al met al een top dag. Zo nog even genieten van m'n laatste nacht hier. 

Toen ik na mn olifantenavontuur terug kwam in mn hostel wat mensen tegengekomen die toevallig ook morgen naar Pai gaan. Dus het zelfde hostel geboekt en nemen morgen ochtend dezelfde bus :-). Mn laatste nacht was ook goed, een andere markt bezocht met alle fake stuff die je kan bedenken. En ik heb helemaal niks nada noppes gekocht, super trots op mezelf. De nacht afgesloten in een relaxte jazz bar waar een open mic avond was. Gezellige vibe, goede muziek, great night :-) 

On to the next city and the next adventure :-). 

Lah gòrn (doei!)