Exploring Cambodia

Sihanoukville 2.0

Mijn laatste avond in Sihanoukville zat vol verassingen. Zo belandde ik in een ander hostel waar een all you can eat dinner was, met. Cambodjaanse gerechten. All you can eat is iets wat mij altijd blij maakt. Daarna was er live muziek, wat mij (mits het goed is) ook een blij mens maakt. Eerst was er een optreden van een jongen met een ukele wat een zesje waard was. Daarna was er, ja je gaat het niet geloven, een optreden van Michelle, een meisje uit Nederland. Die blijkbaar mee heeft gedaan aan the voice en tot de kwart finale gekomen was. Niet dat ik haar herkende, maar ze zong mooi en ti's toch grappig dat ik naar de andere kant van de wereld reis om een Nederlands meisje te horen zingen. Helaas werd alles een beetje overstemd door een luidruchtig feest in de bar ernaast die was afgehuurd door Cambodjanen met muziek a la gangnam style, beetje een moodkiller. Daarna beland in Utopia bar. Waar ook weer een verassing was, weer een kleine Laos reünie! Gezellig met m'n Laos homies gechilled en daarna nog uitgegaan. Ook nog gratis bier gekregen van een vieze Duitse oude man die me aanzag voor een prostituee. Altijd fijn. Dit was overigens niet de eerste keer dat dit gebeurde. 

Kampot pepper

De volgende ochtend ging de motor van de bus naar Kampot ging kapot. Wat wel gebeurde is dat ik super misselijk werd, snel stoelen moest wisselen met de onbekende jongen naast me, het raam open moest doen... En moest overgeven uit een rijdende bus. Juist. Mijn mede busgenoten waren erg blij met me! M'n vorige travelbuddy kwam er na 15 minuten achter dat hij z'n pasport vergeten was dus ging terug. Wat ik niet erg vond want ik wilde helemaal niet dat hij mee kwam, hij zeurde namelijk alleen maar. Volgens hem mocht ik niet gezellig doen met andere mensen en begon me zomaar te claimen. Why oh why. Toen hij de bus verliet was ik dan ook erg blij. Zo blij dat ik er misselijk van werd en moest overgeven. Agh ja, daarna voelde ik me wel een stuk beter. En de twee jongens naast me vonden het hilarisch en werden later zelfs m'n nieuwe travelbuddies. Voor mensen die binnenkort gaan reizen, dit is dus een goede manier om vrienden te maken! In Kampot aangekomen belanden we in het hostel 'Naga House' een schattig hostel aan de rivier, waarvan ik de naam niet weet.

Wat te doen in Kampot? Geen idee. Wel kwamen we erachter dat er een "famous" steakhouse was, ik hou van vlees, de jongens ook. Dus bestelden we daar spareribs, het was h e e r l i j k ! En meer dan we op konden eten. Daarna naar de eerste de beste lege bar gelopen waar we zelf dj mochten spelen en de barman was ook een goede entertainer. Hoe leeg de bar was toen we aankwamen zo vol was die toen we weg gingen, wat een goede klanten waren we toch ook. Terug in het hostel bleek een mini feestje gaande te zijn. We speelde beer pong, waar ik normaal super slecht in ben. Maar dit keer was ik verassend goed! Wat leuk was voor m'n teamgenoten want die bakte er niks van. Na de nodige biertjes en kaartspelletjes maar naar bed gegaan. Een bed met, een klamboe, maar ook mieren en spinnen, jippie! Nacht overleefd, niet opgegeten door insecten. Beetje rondgevraagd wat we konden doen en uiteindelijk met een tuktuk naar de pepper farm gegaan, waar Kampot beroemd voor is. Een rit van 50 minuten over de meest hobbelige wegen ooit. Sommige stukken waren geeneens wegen, maar zandvlaktes. Onderweg kochten we dan ook mondkapjes. En geef toe, it suits me ;-). 

Ook stopte we bij 'secret lake' een reusachtig meer. Wat niet bepaal geheim is, meer kan ik er niet over vertellen. Bij de peperplantage troffen we 10.000 bomen aan waar peper gekweekt wordt. Dat is een hele hoop peper.

De tuktuk driver vertelde ons het een en ander en daarna was het wel tijd voor een maaltijd met.... Peper! Rijst met kip en groene kampot peper. En ja ik kan zeggen, de peper was lekker. Weer vijftig minuten terug naar de stad me de tuktuk. Alle langs fietsende kinderen zwaaide naar ons, ook zagen we een hoop honden, kippen, varkens en katten. Die avond weer niet al te veel uitgespookt, wat gechilled in het hostel en mezelf nogmaals bewezen met beer pong. Ook een potje pool geprobeerd, maar daar maak ik nog geen vooruitgang mee. De volgende dag wilde we naar Koh Kong want daar waren we alle drie nog niet geweest. Rond 11 uur kwamen we aan bij de bussen en kwamen we erachter dat de enige bus naar Koh Kong eerder die ochtend was vertrokken. Maar omdat we echt niet nog een dag in Kampot wilde blijven besloten we maar gewoon een andere stad te kiezen die relatief dichtbij was. Veel keus was er niet qua ook nog beschikbare bussen, het werd Pnomh Penh. Wat nergens op sloeg want we waren daar ook alle drie al gewees en vonden er niks aan. Maar alles beter dan nog een dag in het dode Kampot. En de reis zou toch maar 5 uur duren...

Pnom Penh

De killing fields en alles hadden we al gehad dus bezochten we de central market. Een grote overdekte markt met alle neppe spullen die je maar kan bedenken. Van neppe design tassen tot brillen, horloges en neppe nikes. Hier kocht ik een neppe bril want met m'n dure goede zonnebril op het strand zitten is niet altijd even slim. Aangezien er nogal veel gestolen word hier. Filterglazen alles en ook nog een hoesje, dat allemaal voor $5! In de avond in het hostel het kaartspelletje fuck the dealer gespeeld samen met iemand die later die avond als guard in het hostel zou werken. Deze man bleek ook nog tuktuk driver te zijn en bracht ons later die avond gratis naar KFC. Ik was niet erg onder de indruk van de kip. Wel van de potato wedges met cheddar, hmmmm! De tuktuk driver probeerde de hele tijd een "privé" gesprek te krijgen met de twee jongens. Toen hij echter zeker wist dat ik niet het vriendinnetje was besloot hij te praten. Hij wilde de jongens naar een soort boordeel brengen zodat ze tegen betaling sex konden hebben met cambodjaanse meisjes, nou nou. Daar hadden ze geen behoefte aan, wat de tuktuk driver totaal niet kon begrijpen. Hij heeft wel 10 x gezegd van ja maar jullie moeten het echt proberen is echt goede seks! Wtf. Waarschijnlijk zou hij commissie krijgen als ze echt waren gegaan. 

Off to Koh Kong!

Pnomh Penh was nog steeds niks dus namen we de volgende ochtend om 7 uur de bus naar Koh Kong, niet te verwarren met het geweldige Koh Rong. De busreis naar Koh Kong was uitermate interessant. Zo waren we de enige locals, wat mij helemaal niks uit maakt. Was er een tv, met Cambodjaanse muziek/films zonder Engelse ondertiteling, meer dan drie huilende babies, een man links naast me die wijdbeens zat en af en toe olie op z'n neus smeerde en dan z'n hand over mijn arm haalde (erg gul), een man rechts naast me die om de 5 minuten luidkeels slijm op gorgelde en het dan uitspuugde in een plastic zak. De reis zou 5 uur duren maar duurde 7 uur. Kortom weer een toprit, gotta love it! Voordelen waren wel dat ik twee uur lang in mijn geschreven dagboek heb kunnen schrijven (ja behalve een blog heb ik ook nog een persoonlijk dagboek), want daar liep ik nogal achter. Ook heb ik zeker wel 6 hoofdstukken van the hunger games 2 gelezen en mijn spotify playlist meerdere malen kunnen luisteren. 

Eenmaal ik Koh Kong aangekomen waren we niet al te blij. Een stoffige stad met één straat. Wel een hostel gevonden met private rooms voor maar $7. Wat gegeten en rondgevraagd wat er te doen was. Bleek dat er niks te doen was. We dachten hier te kunnen gaan chillen op het strand. Maar blijkbaar zit de zee vol met haaien en is het water zo ver dat er nauwelijks zand is, geen strand dus. We waren van plan er een aantal dagen te blijven maar dat werd zo wel heel moeilijk. In de avond in de enige plek gezeten die open was een restaurant/pub iets vol met dikke (als in 400 kg) westerse zwetende mannen. Hier kwamen de jongens in gesprek met een man. Die eerst voorzichtig vroeg of ik toevallig iemands vriendinnetje was. Toen hij hoorde dat het niet zo was brandde hij los. Zelf kwam hij uit Australië en woonde nu al 5 jaar in Koh Kong. Zijn Cambodjaanse vriendin woont echter in Pnomh Penh (5uur afstand). Wat niet erg is want je hebt in Koh Kong geweldige prostituees en hij kon zo de namen noemen van de beste meisjes. Zeker een aanrader!! Fucking viespeuk. M'n pokerface begon uit te werken en ook de jongens werd het allemaal iets teveel. Het gepraat van mannen in de 50 over meisjes van 16, bah. Dus gingen we terug naar het hostel speelde een kaartspelletje en gingen slapen. Dit was de eerste keer in 7 (?) weken dat ik alleen-alleen sliep. Wat ik super raar vond. Ben gewend geraakt aan het slapen in stapelbedden met vreemde mensen en geluiden om me heen. Toen ik in het midden van ze nacht wakker werd en naast me keek schrok ik me dood, daar was iemand! Maar nee, het was mijn eigen reflectie in de spiegel -_-. In de ochtend werd ik fit wakker, in m'n eigen kamer, met wifi en ruimte. Ik heb een echte workout gedaan! 30 days shred level 1. Wat een aanrader is, de laatste keer dat ik het deed zag ik al na 5 dagen verschil. We wilde geen dag langer in Koh Kong blijven. Alleen waren er niet veel busverbindingen naar andere steden en hadden we alle drie eigenlijk alles al gezien. Dus namen we een privé auto aka taxi naar Sihanoukville. Let op het woordje privé. Je zou denken dat er behalve de chauffeur niemand in zou zitten toch? Maar nee natuurlijk zit de zus van de chauffeur voorin. Zodat we met z'n 3en met tassen achterin gepropt zitten zonder airco. Een vier uur durende rit waarbij zelfs ik m'n been niet kon strekken. M'n benen hebben de hele rit omhoog gezeten op m'n tas me een gevoelstemperatuur van 40 graden. 

Wel wat leuks over Cambodja wat me is opgevallen wat ik volgens mij nog niet heb verteld... Is dat vrouwen hier bijna allemaal gewoon non stop in hun pyjama chillen. En met pyjama bedoel ik een complete broek en shirt iets van meestal disney figuren of hello kitty. Dit dragen ze op de scooter, in de supermarkt, in een restaurant. Waarom weet ik niet. Cambodja swag? Ik vraag me af of ze gewoon zo uit bed komen rollen of dat ze voor slapen aparte pyjama's hebben, maar ik durf het niet te vragen. Mocht iemand het antwoord weten, laat het me weten!

Sihanoukville 3.0

Driemaal is scheepsrecht? Voor de derde keer in Sihanoukville. Want ja het is een fijne plek en een goede manier om even op m'n budget te letten aangezien Thailand wat duurder is (eilanden + hoogseizoen). Heel veel boeiends heb ik in Sihanoukville niet gedaan. Eigenlijk was het een mini-vakantie in m'n reis. Elke dag naar het strand, chillen in barretjes, uit eten en later wat rondhangen in het hostel of uitgaan. In het hostel was elke avond live muziek, wat leuk is zou je denken? Leuk was het zeker, maar op een verkeerde manier, wat zong die man vals zeg. Wel grappig was dat op de open mic night er een meisje aan t zingen was die ik in Laos in een bar had horen zingen. En dat een groepje locals opeens veranderde in stoere beatboxers. Na 5 dagen was het tijd om afscheid te nemen van Cambodja, op naar Bangkok!

Mooie stranden, bbq's en straathonden

Sihanoukville en Koh Rong

Bij mijn laatste update kwam ik net aan in Sihanoukville, solo. Zou dit dan de plek zijn waar ik eenzaamheid zou ervaren? M'n hostel leek prima, maar iedereen sliep. Dus ging ik (zoals ik al verteld heb) naar Serendipity beach, in m'n eentje. Ik zag groepjes mensen, stelletjes. En daar kwam het gevoel, BAM je bent alleen Eliza! Maargoed een wit strand en eten zo erg is het toch niet? Na een gezellig FaceTime gesprek voelde ik me een stuk beter. En vijf minuten daarna was ik in gesprek met 2 Fransen en een Italiaan. Om precies te zijn duurde mijn eenzaamheid 3 uur. Wat een aansteller ben ik toch ;-).

 Na een aantal koude angkor biertjes op het strand besloot ik terug naar m'n hostel te gaan. Na het douchen begon ik maagkrampen te krijgen en meer van dat soort praktijken. Het laatste waar ik zin in had, ziek worden. Ik besloot mijn lichaam te negeren en ging naar het strand voor een 'verse bbq' met de mensen die ik eerder had ontmoet. In m'n dorm waren ondertussen ook al gezellige mensen. Sihanoukville was dus wel een sociale plek, hoera! Omdat m'n buik al van slag was besloot ik voor safe te gaan, kip. Wat prima was. Die avond dronk iedereen maar hield ik het rustig. De volgende dag zou JJ's bucket festival zijn. Een festival in de avond op een ander eiland, waar behalve het festival op het strand niks zou zijn, pretty awesome. Ik wilde dat festival niet missen dus tijd voor een rustig avondje eerst. Nog meer gezellige mensen ontmoet en gewoon gechilled op het strand. Volgende dag was m'n maag nog steeds van slag, helaas, maar ik was vastbesloten om in de avond naar dat festival te gaan! Dus hield ik een rustig strand dagje, nam alle medicijnen in die ik kon vinden in m'n tas, en ik was ready to party! Samen met de mensen uit m'n dorm ging ik naar het festival. Wat makkelijker klinkt dan t was. Er vertrokken meerdere boten tussen 8 en 10. Onze boot bleek een van de laatste te zijn. Halverwege de boottocht stopte de boot. Motor kapot. Na ongeveer 30 minuten in het donker en een boot die elke minuut bijna leek om te kiepen kwam er hulp. Een andere boot trok ons naar het eiland met een simpel touw. Partytime! Zoals altijd in Azië was de muziek weer hetzelfde (kut) maar de vibe was gezellig. Er was een echt podium met dj's, een kampvuur, een bar en ongeveer 200 gezellige mensen. Tegen de ochtend aan kwam ik erachter dat al m'n geld weg was en ook m'n slippers, die ik verstopt had onder een boom. Terwijl ik met een jongen uit m'n dorm zat te wachten op de boot begonnen er locals te vechten met een aantal (dronken) toeristen. Wat er niet erg gezellig uit zag. Meisjes probeerde te helpen, wat niet goed eindigde. Een meisje lag opeens KO in de zee omdat ze een jongen probeerde te beschermen. Maargoed zelfde als in Nederland, als mensen vechten en je mengt je erin, dan gebeuren zulke dingen. Ondertussen besloten mensen zich bij ons te voegen onder het mom van "the peaceful people". De zo'n was ondertussen al opgekomen en ik wilde graag slapen. De bootreis terug verliep soepeler dan de heenreis. Het terug lopen naar het hostel zonder flipflops en geld voelde wel een beetje "zwerver"-achtig, maar verder heb ik een top avond gehad! 

Op serendipity beach proberen kinderen/vrouwen je non stop van alles te verkopen. Van armbandjes tot zonnebrillen tot massages, waxbeurten of het epileren van je wenkbrauwen. Ook ik trapte in de val en liet de paar haartjes (stoppels) die m'n benen hadden verwijderen met touw. Wat ik normaal bij m'n wenkbrauwen laten doen. Wat een aparte ervaring was zo op het strand.

Op een gegeven moment waren er drie vrouwtjes met m'n benen bezig, erg interessant en vooral niet charmant.

En gelukkig maar want de volgende dag was ik ZIEK, en niet zo'n beetje ook. Voedselvergiftiging, oververmoeid, whatever 't was, leuk was t niet! Ziek zijn in een hostel sucks gewoon. Uit je stapelbed klimmen een beschikbare wc (die soms niet doorspoelt) vinden en dat 10 x per uur is niet leuk. Die dag bleef ik dan ook netjes in bed liggen, ik heb denk ik driekwart van de dag geslapen. De dag erna voelde ik me al ietsje beter en omdat iemand mij vertelde dat kokosnoten zo gezond zijn dronk ik een kokosnoot op het andere strand, otres beach. Wat veel rustiger, schoner en mooier dan Serendipity beach is/was. De kokosnoot had denk ik superkrachten want daarna voelde ik me top, ik besloot zelfs te lunchen (anderhalve dag niet gegeten), wat geweldig was, ei met bacon heeft nooit beter gesmaakt. 

Die avond het nachtleven onveilig gemaakt met een aantal dorm-genoten. Eigenlijk zijn er in de avond maar drie barretjes waar het echt 'feest' is. Maar ze hebben wel overal happy hour (bier $0,25) en met flyers krijg je ook makkelijk 7 bier als je zin hebt in barhoppen. Het nachtleven heeft me aangenaam verrast. In 'dolphin bar' draaide ze dubstep en hiphop, voelde me bijna thuis! Ook kwam ik hier een aantal jongens tegen waarmee ik in Laos had rondgereisd, terwijl ik dacht dat ze in Vietnam waren, dus ook dat was een leuke verassing! Rond 4 uur was ik wel uitgesprongen en was het bedtijd. Want de volgende ochtend zou de bus ons om 7 uur ophalen. Want het was tijd om Sihanoukville te verlaten voor Koh Rong. Een rustig mooi eilandje. Na een 3 uur durende horror boot trip arriveerde we in Koh Rong. Het werd vooraf beschreven als rustig eilandje, weinig toeristen, alleen stroom tussen bepaalde tijden. Maar toen ik daar aan kwam was ik in shock, backpackers overal. En ook de zee was overal. Om een hostel te vinden moest ik letterlijk door de zee lopen omdat de zee zo ver op het strand was. De eerste nacht verbleven in Bunna's place, 5 dollar voor een dorm bed. Maar je krijgt geeneens een deken. En de douche is gewoon duister je ziet niks. Ook bestaat de vloer uit planken die alles doorlaten, zo ook de geuren van de wc's onder de kamer. Niet de beste plek ooit. Maar goed wel een leuke eerste dag gehad! Met een groepje een jungle-trek gedaan naar de andere kant van het eiland waar longtail-beach was, zogenaamd het mooiste strand van het eiland. Voor het wandelen door de jungle werd geadviseerd schoenen te dragen en het niet alleen te doen ivm dodelijke (!!!) slangen. Het was een echte jungle tocht, inclusief van rotsen klimmen met een touw. Aangekomen op het strand was het het allemaal waard, het was er rustig, het zand was wit en het water was helder. Een kokosnoot gedronken, wat gegeten, in een hangmat gechilled, ja dat is hoe het leven hoort te zijn. Één jungle tocht voor de dag leek ons wel genoeg dus namen we de boot terug naar de andere kant. Om in deze boot te komen moest je eerst een heel stuk dieper de zee in lopen, daar ging ik dan met m'n tas op m'n hoofd met daarin telefoon/camera. 

De boottocht was ook niet zo stabiel ivm al de golven, maar ook deze tocht overleefde ik weer, en het uitzicht was top. 

Die avond wilde we het nachtleven verkennen, dat eindigde een beetje teleurstellend. Koh Rong is een chill-eiland geen party-eiland. Overal zijn comfortabele stoelen en is er rustige lounge muziek. Wat ook prima was. Ik was wel toe aan een aantal relax-daagjes eigenlijk. Al dat gefeest vraagt wat van m'n oude lichaam (ik ben nieteens sarcastisch). De volgende dag hoorde we over een ander strand, waar je ook een jungle tocht voor deed maar een kortere en makkelijkere. Na uitgechecked te hebben in het slechte hostel en ingecheched te hebben in een veel beter hostel (white rose, licht, electriciteit en wifi) was het tijd voor jungle trekking 2.0. Ditmaal zonder schoenen, geeneens flipflops. Alles wat je doet op dat eiland is lopen op het strand, er is geeneens een stoep of weg, dus flipflops zijn nutteloos. Ik ben helemaal geen blote-voeten-persoon normaal loop ik overal op m'n tenen omdat ik alles vies vind, maar Cambodja zit vol verassingen en ik loop zelfs door de jungle op blote voeten! Het strand wat we deze keer bezochten was nog mooier dan die we de dag ervoor bezochten. Ik weet het niet zeker maar misschien zelfs mooier dan de mooie stranden die ik in de Filipijnen bezocht heb.

 Maar het is moeilijk die dingen te vergelijken. Laten we het erop houden dat het een van de mooiste stranden ever was. Met een pier waar je vanaf kon springen, ja alweer, ik was in paradijs. Die avond een rustig cocktailavondje gehouden en de volgende dag eigenlijk weer hetzelfde gedaan. Weer naar het "mooiste" strand. Waar ik heel toevallig iemand tegen kwam die ik uit Siem Reap kende, surprise, altijd gezellig. Een ander dagje op het mooie strand, was vermoeiend. 

Alsof de zon al m'n energie aan het opzuigen was! In de avond de beste maaltijd tot nu toe in Cambodja gehad, baracuda bbq met gepofte aardappel en salade. Had nooit eerder baracuda gegeten, het was de beste vis ooit! Hierna naar monkey island gegaan (dé happy hour bar). Waar ik het beste toetje ooit heb ontdekt, fried mars bar, gefrituurde mars met een soort donut laagje, hemels!!

 Ook hadden we gehoord over een goede hamburger plek en omdat het toch all een Lets-get-fat-day was deelde ik een beefburger met kaas en bacon met een meisje die ook van eten houdt. De burger was top, niets vergeleken met de baracuda, maar je moet ook geen baracuda's met hamburgers vergelijken. 

Laatste dag in Koh Rong doorgebracht met m'n Laos-matties die ik ook met kerst/oud en nieuw weer in Thailand zal tegen komen. Weeeeeer een dag op het strand en weeeeeer baracuda gegeten. Klinkt saai, was geweldig. De andere dag waarvan ik m'n avond eten niet beschreven heb had ik tunasteak vd bbq gegeten, was ook lekker. Koh Rong is simpel te beschrijven; klein, chill, mooie stranden, overal kippen en honden (super schattige puppies).

De volgende ochtend vertrok ik om 10 uur met de boot terug naar Sihanoukville. De tocht zou 2,5 uur duren. Maar verassing, de motor ging weer kapot! Dus moesten wachten tot een andere boot deze reusachtige boot ging verder-trekken. Waardoor de reis uiteindelijk zo'n 5 uur duurde. 

M'n been had een open wond die om de een of andere reden ontstoken was dus toen ik in Sihanoukville aankwam ging ik meteen naar de apotheek. Waar ze me vertelde dat het misschien een allergische reactie op een kwal was. M'n been zag er uit als een ramp. M'n plan was meteen naar de volgende stad (kampot) te gaan. Maar zelfs lopen deed pijn, dit kon niet goed zijn. Met antibiotica, crème en pijnstillers ging ik overdag naar bed. Om de volgende dag weer op te staan (vandaag). Ondertussen voel ik me een stuk beter, ook ziet m'n been er al een stuk beter uit, maar durf ik nog niet te zwemmen. Ik blijf nog een nachtje in Sihanoukville en vertrek morgen ochtend naar Kampot. Wat maar 2 uur rijden is, wat verassend dichtbij is voor Cambodjaanse (is dit een woord?) begrippen, maarrrrr de motor kan natuurlijk altijd kapot gaan....