Sihanoukville en Koh Rong
Bij mijn laatste update kwam ik net aan in Sihanoukville, solo. Zou dit dan de plek zijn waar ik eenzaamheid zou ervaren? M'n hostel leek prima, maar iedereen sliep. Dus ging ik (zoals ik al verteld heb) naar Serendipity beach, in m'n eentje. Ik zag groepjes mensen, stelletjes. En daar kwam het gevoel, BAM je bent alleen Eliza! Maargoed een wit strand en eten zo erg is het toch niet? Na een gezellig FaceTime gesprek voelde ik me een stuk beter. En vijf minuten daarna was ik in gesprek met 2 Fransen en een Italiaan. Om precies te zijn duurde mijn eenzaamheid 3 uur. Wat een aansteller ben ik toch ;-).
Na een aantal koude angkor biertjes op het strand besloot ik terug naar m'n hostel te gaan. Na het douchen begon ik maagkrampen te krijgen en meer van dat soort praktijken. Het laatste waar ik zin in had, ziek worden. Ik besloot mijn lichaam te negeren en ging naar het strand voor een 'verse bbq' met de mensen die ik eerder had ontmoet. In m'n dorm waren ondertussen ook al gezellige mensen. Sihanoukville was dus wel een sociale plek, hoera! Omdat m'n buik al van slag was besloot ik voor safe te gaan, kip. Wat prima was. Die avond dronk iedereen maar hield ik het rustig. De volgende dag zou JJ's bucket festival zijn. Een festival in de avond op een ander eiland, waar behalve het festival op het strand niks zou zijn, pretty awesome. Ik wilde dat festival niet missen dus tijd voor een rustig avondje eerst. Nog meer gezellige mensen ontmoet en gewoon gechilled op het strand. Volgende dag was m'n maag nog steeds van slag, helaas, maar ik was vastbesloten om in de avond naar dat festival te gaan! Dus hield ik een rustig strand dagje, nam alle medicijnen in die ik kon vinden in m'n tas, en ik was ready to party! Samen met de mensen uit m'n dorm ging ik naar het festival. Wat makkelijker klinkt dan t was. Er vertrokken meerdere boten tussen 8 en 10. Onze boot bleek een van de laatste te zijn. Halverwege de boottocht stopte de boot. Motor kapot. Na ongeveer 30 minuten in het donker en een boot die elke minuut bijna leek om te kiepen kwam er hulp. Een andere boot trok ons naar het eiland met een simpel touw. Partytime! Zoals altijd in Azië was de muziek weer hetzelfde (kut) maar de vibe was gezellig. Er was een echt podium met dj's, een kampvuur, een bar en ongeveer 200 gezellige mensen. Tegen de ochtend aan kwam ik erachter dat al m'n geld weg was en ook m'n slippers, die ik verstopt had onder een boom. Terwijl ik met een jongen uit m'n dorm zat te wachten op de boot begonnen er locals te vechten met een aantal (dronken) toeristen. Wat er niet erg gezellig uit zag. Meisjes probeerde te helpen, wat niet goed eindigde. Een meisje lag opeens KO in de zee omdat ze een jongen probeerde te beschermen. Maargoed zelfde als in Nederland, als mensen vechten en je mengt je erin, dan gebeuren zulke dingen. Ondertussen besloten mensen zich bij ons te voegen onder het mom van "the peaceful people". De zo'n was ondertussen al opgekomen en ik wilde graag slapen. De bootreis terug verliep soepeler dan de heenreis. Het terug lopen naar het hostel zonder flipflops en geld voelde wel een beetje "zwerver"-achtig, maar verder heb ik een top avond gehad!
Op serendipity beach proberen kinderen/vrouwen je non stop van alles te verkopen. Van armbandjes tot zonnebrillen tot massages, waxbeurten of het epileren van je wenkbrauwen. Ook ik trapte in de val en liet de paar haartjes (stoppels) die m'n benen hadden verwijderen met touw. Wat ik normaal bij m'n wenkbrauwen laten doen. Wat een aparte ervaring was zo op het strand.
Op een gegeven moment waren er drie vrouwtjes met m'n benen bezig, erg interessant en vooral niet charmant.
En gelukkig maar want de volgende dag was ik ZIEK, en niet zo'n beetje ook. Voedselvergiftiging, oververmoeid, whatever 't was, leuk was t niet! Ziek zijn in een hostel sucks gewoon. Uit je stapelbed klimmen een beschikbare wc (die soms niet doorspoelt) vinden en dat 10 x per uur is niet leuk. Die dag bleef ik dan ook netjes in bed liggen, ik heb denk ik driekwart van de dag geslapen. De dag erna voelde ik me al ietsje beter en omdat iemand mij vertelde dat kokosnoten zo gezond zijn dronk ik een kokosnoot op het andere strand, otres beach. Wat veel rustiger, schoner en mooier dan Serendipity beach is/was. De kokosnoot had denk ik superkrachten want daarna voelde ik me top, ik besloot zelfs te lunchen (anderhalve dag niet gegeten), wat geweldig was, ei met bacon heeft nooit beter gesmaakt.
Die avond het nachtleven onveilig gemaakt met een aantal dorm-genoten. Eigenlijk zijn er in de avond maar drie barretjes waar het echt 'feest' is. Maar ze hebben wel overal happy hour (bier $0,25) en met flyers krijg je ook makkelijk 7 bier als je zin hebt in barhoppen. Het nachtleven heeft me aangenaam verrast. In 'dolphin bar' draaide ze dubstep en hiphop, voelde me bijna thuis! Ook kwam ik hier een aantal jongens tegen waarmee ik in Laos had rondgereisd, terwijl ik dacht dat ze in Vietnam waren, dus ook dat was een leuke verassing! Rond 4 uur was ik wel uitgesprongen en was het bedtijd. Want de volgende ochtend zou de bus ons om 7 uur ophalen. Want het was tijd om Sihanoukville te verlaten voor Koh Rong. Een rustig mooi eilandje. Na een 3 uur durende horror boot trip arriveerde we in Koh Rong. Het werd vooraf beschreven als rustig eilandje, weinig toeristen, alleen stroom tussen bepaalde tijden. Maar toen ik daar aan kwam was ik in shock, backpackers overal. En ook de zee was overal. Om een hostel te vinden moest ik letterlijk door de zee lopen omdat de zee zo ver op het strand was. De eerste nacht verbleven in Bunna's place, 5 dollar voor een dorm bed. Maar je krijgt geeneens een deken. En de douche is gewoon duister je ziet niks. Ook bestaat de vloer uit planken die alles doorlaten, zo ook de geuren van de wc's onder de kamer. Niet de beste plek ooit. Maar goed wel een leuke eerste dag gehad! Met een groepje een jungle-trek gedaan naar de andere kant van het eiland waar longtail-beach was, zogenaamd het mooiste strand van het eiland. Voor het wandelen door de jungle werd geadviseerd schoenen te dragen en het niet alleen te doen ivm dodelijke (!!!) slangen. Het was een echte jungle tocht, inclusief van rotsen klimmen met een touw. Aangekomen op het strand was het het allemaal waard, het was er rustig, het zand was wit en het water was helder. Een kokosnoot gedronken, wat gegeten, in een hangmat gechilled, ja dat is hoe het leven hoort te zijn. Één jungle tocht voor de dag leek ons wel genoeg dus namen we de boot terug naar de andere kant. Om in deze boot te komen moest je eerst een heel stuk dieper de zee in lopen, daar ging ik dan met m'n tas op m'n hoofd met daarin telefoon/camera.
De boottocht was ook niet zo stabiel ivm al de golven, maar ook deze tocht overleefde ik weer, en het uitzicht was top.
Die avond wilde we het nachtleven verkennen, dat eindigde een beetje teleurstellend. Koh Rong is een chill-eiland geen party-eiland. Overal zijn comfortabele stoelen en is er rustige lounge muziek. Wat ook prima was. Ik was wel toe aan een aantal relax-daagjes eigenlijk. Al dat gefeest vraagt wat van m'n oude lichaam (ik ben nieteens sarcastisch). De volgende dag hoorde we over een ander strand, waar je ook een jungle tocht voor deed maar een kortere en makkelijkere. Na uitgechecked te hebben in het slechte hostel en ingecheched te hebben in een veel beter hostel (white rose, licht, electriciteit en wifi) was het tijd voor jungle trekking 2.0. Ditmaal zonder schoenen, geeneens flipflops. Alles wat je doet op dat eiland is lopen op het strand, er is geeneens een stoep of weg, dus flipflops zijn nutteloos. Ik ben helemaal geen blote-voeten-persoon normaal loop ik overal op m'n tenen omdat ik alles vies vind, maar Cambodja zit vol verassingen en ik loop zelfs door de jungle op blote voeten! Het strand wat we deze keer bezochten was nog mooier dan die we de dag ervoor bezochten. Ik weet het niet zeker maar misschien zelfs mooier dan de mooie stranden die ik in de Filipijnen bezocht heb.
Maar het is moeilijk die dingen te vergelijken. Laten we het erop houden dat het een van de mooiste stranden ever was. Met een pier waar je vanaf kon springen, ja alweer, ik was in paradijs. Die avond een rustig cocktailavondje gehouden en de volgende dag eigenlijk weer hetzelfde gedaan. Weer naar het "mooiste" strand. Waar ik heel toevallig iemand tegen kwam die ik uit Siem Reap kende, surprise, altijd gezellig. Een ander dagje op het mooie strand, was vermoeiend.
Alsof de zon al m'n energie aan het opzuigen was! In de avond de beste maaltijd tot nu toe in Cambodja gehad, baracuda bbq met gepofte aardappel en salade. Had nooit eerder baracuda gegeten, het was de beste vis ooit! Hierna naar monkey island gegaan (dé happy hour bar). Waar ik het beste toetje ooit heb ontdekt, fried mars bar, gefrituurde mars met een soort donut laagje, hemels!!
Ook hadden we gehoord over een goede hamburger plek en omdat het toch all een Lets-get-fat-day was deelde ik een beefburger met kaas en bacon met een meisje die ook van eten houdt. De burger was top, niets vergeleken met de baracuda, maar je moet ook geen baracuda's met hamburgers vergelijken.
Laatste dag in Koh Rong doorgebracht met m'n Laos-matties die ik ook met kerst/oud en nieuw weer in Thailand zal tegen komen. Weeeeeer een dag op het strand en weeeeeer baracuda gegeten. Klinkt saai, was geweldig. De andere dag waarvan ik m'n avond eten niet beschreven heb had ik tunasteak vd bbq gegeten, was ook lekker. Koh Rong is simpel te beschrijven; klein, chill, mooie stranden, overal kippen en honden (super schattige puppies).
De volgende ochtend vertrok ik om 10 uur met de boot terug naar Sihanoukville. De tocht zou 2,5 uur duren. Maar verassing, de motor ging weer kapot! Dus moesten wachten tot een andere boot deze reusachtige boot ging verder-trekken. Waardoor de reis uiteindelijk zo'n 5 uur duurde.
M'n been had een open wond die om de een of andere reden ontstoken was dus toen ik in Sihanoukville aankwam ging ik meteen naar de apotheek. Waar ze me vertelde dat het misschien een allergische reactie op een kwal was. M'n been zag er uit als een ramp. M'n plan was meteen naar de volgende stad (kampot) te gaan. Maar zelfs lopen deed pijn, dit kon niet goed zijn. Met antibiotica, crème en pijnstillers ging ik overdag naar bed. Om de volgende dag weer op te staan (vandaag). Ondertussen voel ik me een stuk beter, ook ziet m'n been er al een stuk beter uit, maar durf ik nog niet te zwemmen. Ik blijf nog een nachtje in Sihanoukville en vertrek morgen ochtend naar Kampot. Wat maar 2 uur rijden is, wat verassend dichtbij is voor Cambodjaanse (is dit een woord?) begrippen, maarrrrr de motor kan natuurlijk altijd kapot gaan....
No comments:
Post a Comment