Helse busrit
M'n reis naar Bangkok vanuit Phi Phi is simpelweg te beschrijven met het woord: h-e-l-s. In de derde of vierde bus waarin ik de nacht zou doorbrengen besloot mijn lichaam ermee op te houden. Normaal slaap ik tijdens m'n busritten deze rit heb ik niet veel anders gedaan dan overgeven in het donker in een plastic zak. Aangezien de wc zo erg stonk dat het alleen maar erger werd. Waar die misselijkheid vandaan kwam weet ik nog steeds niet, maar fijn was het niet. M'n telefoon besloot er ook mee op te houden en ging zonder reden uit en wilde niet meer aan, muziek ter afleiding in de hobbelige rit had ik dus ook niet. Besef van tijd ook niet want m'n horloge raakte ik al weken geleden kwijt. Ik spendeerde m'n tijd met voor me uit staren en jaloers zijn op de slapende mede passagiers. Toen we vroeg in de ochtend in Bangkok arriveerde was ik super opgelucht, frisse lucht!! Twee andere meisjes moesten ook tijd doden en wachten op een vlucht dus we gingen samen naar een hostel waar je gewoon je spullen kon droppen en chillen. Ik voelde me nog verre van optimaal dus staarde daar nog wat meer voor me uit. Ik moet zeggen dat ik de kunst van het niets doen steeds beter begin te beheersen. Hoe ik vroegah nog muziek of iets nodig had kan ik nu compleet niets doen voor uren. Of dit een goede skill is weet ik niet, op m'n CV zal ik hem maar niet zetten, maar tijdens reizen komt hij prima van pas.
Bah bah Bangkok
Maar daar was ik dan terug in mn minst favoriete stad: Bangkok. Gelukkig hoefde ik er dit keer niet al te lang te blijven. In de bus had ik twee meisjes ontmoet die later op de dag ook een vlucht zouden hebben (een ervan naar Australie: JALOERS en eentje naar Chiang Mai). Dus samen zochten we een hostel op waar we onze tas konden laten liggen en gewoon een beetje konden chillen. Aangezien ik me nog steeds beroerd voelde besloot ik het maar rustig aan te doen. De tijd vloog voorbij! Rond 12 uur ging ik richting het vliegveld en al snel zat ik in het vliegtuig op weg naar Hanoi.
Het koude Hanoi
Van te voren had ik het weer gechecked en ik was voorbereid op kou, dacht ik. Maar toen ik buiten stond in Hanoi was ik toch even in shock: BRRRRRRRRR wat was het koud! Rond de 14 graden, wat dus niet bepaald 30 graden op het strand is, waar ik ondertussen gewend aan ben. Ik zoch een taxi die me naar mijn hostel kon brengen. In Vietnam betalen ze met Dong, ik ben nooit zo goed in nieuwe valuta's. Dus toen de taxi chauffeur zei "600 Dong" dacht ik dat hij 600 bedoelde. Maar blijkbaar moet je overal 1000 achter plakken, alleen wist ik dit nog niet dus besloot ik 10 minuten lang een discussie aan te gaan met de chauffeur. Uiteindelijk gaf ik op en accepteerde ik dat ik opgelicht werd. "Whatevaaaaah" zei ik terwijl ik boos de taxi uitstapte. Eenmaal in mn hostel kwam ik er achter dat 600 dus 600.000 betekende, en de arme man me helemaal niet aan het oplichten was dat het eerder andersom was, oops.
M'n hostel "central backpackers hanoi" bleek prima te zijn, ook was er een gratis (!!!!) bier uurtje. Het bier was niet al te lekker, maar als het gratis is maakt dat niet al te veel uit. Met een aantal mensen uit het hostel speelde ik drinkspelletjes, de rest ging daarna uit maar ik was kapot. Ondertussen was ik al een miljoen jaar wakker en de volgende dag moest ik vroeg op. Want ik ging naar Halong Bay! Hier had ik erg over lopen twijfelen, aangezien het zou koud was, ik sowieso een koukleun (hoe schrijf je dat?) en het toch aan prijzige tour was. Maar op facebook vonden alle mensen die ik eerder had ontmoet dat ik Halong Bay toch echt niet mocht missen. De mensen uit mn hostel hadden ook een tour voor de volgende dag geboekt, dus deed ik dat ook maar. ik had niet de normale boottocht geboekt, maar de party boat, want ja hoe leuk ik natuur ook vind een feestje sla ik nooit af. Ook leek een boot met jonge mensen me iets leuker dan een boot met 40+ers (sorry ma, pa en oom Hans & Tante Joke ;) ). En wat ben ik blij dat ik de tour/tocht/whatever-you-wanna-call-it toch heb gedaan. Mn geld dubbel en dwars waard. Met de boot eerst naar de kust gegaan, wat ongeveer 3 uur duurde. Daarna zagen we onze party boot, die ook serieus Halong Party heette.
Bah bah Bangkok
Maar daar was ik dan terug in mn minst favoriete stad: Bangkok. Gelukkig hoefde ik er dit keer niet al te lang te blijven. In de bus had ik twee meisjes ontmoet die later op de dag ook een vlucht zouden hebben (een ervan naar Australie: JALOERS en eentje naar Chiang Mai). Dus samen zochten we een hostel op waar we onze tas konden laten liggen en gewoon een beetje konden chillen. Aangezien ik me nog steeds beroerd voelde besloot ik het maar rustig aan te doen. De tijd vloog voorbij! Rond 12 uur ging ik richting het vliegveld en al snel zat ik in het vliegtuig op weg naar Hanoi.
Het koude Hanoi
Van te voren had ik het weer gechecked en ik was voorbereid op kou, dacht ik. Maar toen ik buiten stond in Hanoi was ik toch even in shock: BRRRRRRRRR wat was het koud! Rond de 14 graden, wat dus niet bepaald 30 graden op het strand is, waar ik ondertussen gewend aan ben. Ik zoch een taxi die me naar mijn hostel kon brengen. In Vietnam betalen ze met Dong, ik ben nooit zo goed in nieuwe valuta's. Dus toen de taxi chauffeur zei "600 Dong" dacht ik dat hij 600 bedoelde. Maar blijkbaar moet je overal 1000 achter plakken, alleen wist ik dit nog niet dus besloot ik 10 minuten lang een discussie aan te gaan met de chauffeur. Uiteindelijk gaf ik op en accepteerde ik dat ik opgelicht werd. "Whatevaaaaah" zei ik terwijl ik boos de taxi uitstapte. Eenmaal in mn hostel kwam ik er achter dat 600 dus 600.000 betekende, en de arme man me helemaal niet aan het oplichten was dat het eerder andersom was, oops.
M'n hostel "central backpackers hanoi" bleek prima te zijn, ook was er een gratis (!!!!) bier uurtje. Het bier was niet al te lekker, maar als het gratis is maakt dat niet al te veel uit. Met een aantal mensen uit het hostel speelde ik drinkspelletjes, de rest ging daarna uit maar ik was kapot. Ondertussen was ik al een miljoen jaar wakker en de volgende dag moest ik vroeg op. Want ik ging naar Halong Bay! Hier had ik erg over lopen twijfelen, aangezien het zou koud was, ik sowieso een koukleun (hoe schrijf je dat?) en het toch aan prijzige tour was. Maar op facebook vonden alle mensen die ik eerder had ontmoet dat ik Halong Bay toch echt niet mocht missen. De mensen uit mn hostel hadden ook een tour voor de volgende dag geboekt, dus deed ik dat ook maar. ik had niet de normale boottocht geboekt, maar de party boat, want ja hoe leuk ik natuur ook vind een feestje sla ik nooit af. Ook leek een boot met jonge mensen me iets leuker dan een boot met 40+ers (sorry ma, pa en oom Hans & Tante Joke ;) ). En wat ben ik blij dat ik de tour/tocht/whatever-you-wanna-call-it toch heb gedaan. Mn geld dubbel en dwars waard. Met de boot eerst naar de kust gegaan, wat ongeveer 3 uur duurde. Daarna zagen we onze party boot, die ook serieus Halong Party heette.
En al snel daarna werd ik in de vroege uurtjes wakker gemaakt door de omroep "breakfast timeeeee", niet al te slecht dus. Eigenlijk zou ik maar 1 nacht doen en terug naar het hostel gaan maar ik vond de groep en het uitzicht zo leuk... dat ik er nog maar een dagje aanplakte. Voor dag 2 stond rotsklimmen/srpingen op het programma. Ik had natuurlijk in Phi Phi (zoals mijn trouwe lezers weten) al rotsgesprongen, maar ik was daar dan ook super bang. Maargoed ik heb nu die tattoo die zegt courage over fear dus bang zijn mag technisch gezien niet meer. Een aantal jongens vonden het eng/koud. Maar ik ben stoer, dus ik zei neehoor ik ga wel! Oorspronkelijk wilde maar een jongen springen. Maar omdat ik het ook ging doen voelde ze zich mietjes en al snel lieten de meeste zich overhalen.
Ik vroeg de tourguide of de rotsen een beetje makkelijk te beklimmen waren voor een klein persoon, aangezien ik klein ben, zoals jullie waarschijnlijk nooit is opgevallen. Hij antwoordde ja, maar na een IJSKOUDE duik in het water kwam ik erachter (terwijl ik schreeuwde dat het de koudste dag ever was) dat het rotsklimmen alles behalve easy was. Zelfs de veel langere jongens hadden moeite met het eerste gedeelte op klimmen, maar geweldig als ik ben lukte het me uiteindelijk toch. Daar was ik dan boven op de rots van 12 meter. De vorige keer vroeg ik een braziliaans meisje een filmpje te maken dit mislukte, dit keer had ik mijn vertrouwen in de handen van een amerikaanse chick gelegd. Omdat de camera al liep voelde ik wat meer druk. Maar nee, ik was bang. Shit ass filmpje waarop te zien is dat ik uitleg dat het niet veilig is en dat ik waarschijnlijk dood ga en dat iemand anders eerst moet. Nadat iemand anders gesprongen was en ik ''bewijs'' had dat ik hoogstwaarschijnlijk niet dood zou gaan telde ik af 3-2-1 en BAM daar kwam ik pijnlijk op mijn rechterbeen in het water terecht. Maar het goede nieuws was dat ik nog leefde en een geweldig filmpje van een verrotte sprong heb! Maar een adrenaline kick was het wel. En ik was minder bang dan de vorige keer, want toen had ik zulke trillende benen dat het op een dans van iemand die niet kan dansen leek. Vooruitgang is er dus. Zie slechte kwaliteit foto. Filmpje volgt later!
Na dit koude en gevaarlijke avontuur gingen we naar een verlaten maar mooi eilandje, "Cat Ba Island".
Onderweg kregen we een snelcursus springrolls maken, ik bleek een natuurtalent te zijn, maar ik had ook niets anders verwacht. Lieve vrienden binnenkort dus springrolls op de noordelijke Vietnamese manier!
Terug in Hanoi sprak ik af met een jongen die ik in Siem Reap Cambodja had ontmoet. Hij was al eeuwen in Vietnam, gewoon omdat hij het er leuk vond. Dus hij kon me het ''nachtleven'' laten zien. Wat vooral bestaat uit op straat drinken. Wat slechter klinkt dan het is. In Vietnam op straat houden ze van mini plastic stoeltjes en tafeltjes en goedkoop bier. Op ""Bia Hoi", Beer corner dronken we cheap ass biertjes met een aantal expats. Blijkt dat super veel backpackers in Hanoi blijven hangen om daar Engelse les te geven. Om middernacht is er een curvue/avondklok. De poltie rijd rond met luidsprekers en roepen om dat het tijd is om alles te sluiten en te stoppen met drinken. Waardoor we eindigde in een touroperator office. Waar we op ons gemak konden chillen met de rolluiken dicht. Wat een hele nieuwe ervaring was haha. Het was al laat en naar een 'club' zijn we niet echt meer gegaan.
Mn laatste dag in het koude Hanoi (zie outfit foto -_-) bezocht ik de gevangenis, Hoa Lo Prison, wat ze vroeger voor de grap het Hanoi Hilton noemde. Wat je na het bezoeken niet begrijpt, want de cellen zijn rampzalig! Ik ben gefaccineerd door hedendaagse gevangenissen en gek op geschiedenis. Dus een trip naar dit museum was voor mij dan ook super interessant. Uiteraard werd er met een Vietnamese blik op de geschiedenis gekeken, maar er werd wel ergggg overdreven. Hoe de Amerikanen claimen gemarteld te zijn in deze gevangenis, claimen de Vietnamesen dat ze er een geweldige tijd hadden. Met foto's zoals: "er is weer een jaar voorbij gevlogen zie de amerikanen hier een kerstboom optuigen, ze hebben het zo naar hun zin". Je hoeft geen Sherlock te zijn om te snappen dat dat bullshit is. Maar verder was het interessant om te zien allemaal. Je kon wandelen door de gangen, verhalen lezen, de cellen zien. En het was er zo rustig dat ik al snel weer kippenvel kreeg, zoals ook het geval was in S21 in Cambodja.
Hue
Om te reizen door Vietnam van noord naar zuid had ik een open busticket gekocht. Voor $50 kon ik hiermee naar zes verschillende steden reizen. En gewoon elke keer een dag van te voren de bus boeken, goede deal! De reis naar Hue duurde 10 uur, ik vertrok om 5 uur en arriveerde erg vroeg in de ochtend. Hier ontmoette ik een groepje jongens uit Australie. We huurde fietsen en fietse naar het strand. Dit klinkt leuker en makkelijker dan dat het was. Het was 15km wat in mijn hoofd dichtbij leek, zij wilde scooters huren maar ik zei "neeeejoh doen we wel" (maar dan in ''t engels). Maar na 7km kreeg ik er al een hard hoofd (en een harde kont) in. Het strand was ijskoud met superhoge golven, niet al te indrukwekkend. En op de terug weg ging een van de fietsen kapot. Waardoor die jongen zegmaar voortetrokken moest worden door de rest. Maaaar gelukkig bereikte we het hostel weer veilig.
Terug in Hanoi sprak ik af met een jongen die ik in Siem Reap Cambodja had ontmoet. Hij was al eeuwen in Vietnam, gewoon omdat hij het er leuk vond. Dus hij kon me het ''nachtleven'' laten zien. Wat vooral bestaat uit op straat drinken. Wat slechter klinkt dan het is. In Vietnam op straat houden ze van mini plastic stoeltjes en tafeltjes en goedkoop bier. Op ""Bia Hoi", Beer corner dronken we cheap ass biertjes met een aantal expats. Blijkt dat super veel backpackers in Hanoi blijven hangen om daar Engelse les te geven. Om middernacht is er een curvue/avondklok. De poltie rijd rond met luidsprekers en roepen om dat het tijd is om alles te sluiten en te stoppen met drinken. Waardoor we eindigde in een touroperator office. Waar we op ons gemak konden chillen met de rolluiken dicht. Wat een hele nieuwe ervaring was haha. Het was al laat en naar een 'club' zijn we niet echt meer gegaan.
Mn laatste dag in het koude Hanoi (zie outfit foto -_-) bezocht ik de gevangenis, Hoa Lo Prison, wat ze vroeger voor de grap het Hanoi Hilton noemde. Wat je na het bezoeken niet begrijpt, want de cellen zijn rampzalig! Ik ben gefaccineerd door hedendaagse gevangenissen en gek op geschiedenis. Dus een trip naar dit museum was voor mij dan ook super interessant. Uiteraard werd er met een Vietnamese blik op de geschiedenis gekeken, maar er werd wel ergggg overdreven. Hoe de Amerikanen claimen gemarteld te zijn in deze gevangenis, claimen de Vietnamesen dat ze er een geweldige tijd hadden. Met foto's zoals: "er is weer een jaar voorbij gevlogen zie de amerikanen hier een kerstboom optuigen, ze hebben het zo naar hun zin". Je hoeft geen Sherlock te zijn om te snappen dat dat bullshit is. Maar verder was het interessant om te zien allemaal. Je kon wandelen door de gangen, verhalen lezen, de cellen zien. En het was er zo rustig dat ik al snel weer kippenvel kreeg, zoals ook het geval was in S21 in Cambodja.
Hue
Om te reizen door Vietnam van noord naar zuid had ik een open busticket gekocht. Voor $50 kon ik hiermee naar zes verschillende steden reizen. En gewoon elke keer een dag van te voren de bus boeken, goede deal! De reis naar Hue duurde 10 uur, ik vertrok om 5 uur en arriveerde erg vroeg in de ochtend. Hier ontmoette ik een groepje jongens uit Australie. We huurde fietsen en fietse naar het strand. Dit klinkt leuker en makkelijker dan dat het was. Het was 15km wat in mijn hoofd dichtbij leek, zij wilde scooters huren maar ik zei "neeeejoh doen we wel" (maar dan in ''t engels). Maar na 7km kreeg ik er al een hard hoofd (en een harde kont) in. Het strand was ijskoud met superhoge golven, niet al te indrukwekkend. En op de terug weg ging een van de fietsen kapot. Waardoor die jongen zegmaar voortetrokken moest worden door de rest. Maaaar gelukkig bereikte we het hostel weer veilig.
In de verte zie je mij ;-)
In de avond gingen we op zoek naar een straat met streetfood, na een uur hadden we deze straat nog steeds niet gevonden. Wel vonden we een plek waar hele kippen, eenden en weet ik veel wat dood lagen te zijn en klaar waren voor de bbq. We wilden eend eten, we wezen ook eend aan. Maar toen het dier in stukken en gebbqed terug kwam leek het niet meer op eend, wel op een soort van super sayan kip. Maar agh het was lekker, goedkoop en ik kreeg geen voedselvergifitging. De jongens probeerde hersenen en oog te eten, ik hield het bij de normale delen (geloof ik) en nek. In de avond was het, hoe verassend dat ook klinkt, weer tijd voor drinkspelletjes en een avond uit. Het uitgaansleven was leuk omdat er hier super veel locals waren die wel in waren voor een dansje.Hierna ben ik naar Hoi An, Nha Trang, Dalat en Ho Chi Minh gegaan, maar die avonturen houden jullie nog even van me te goed! Voor nu nog even wat random foto's, want de meeste foto's staan op m'n camera! De slechte kwaliteit foto's in deze post zijn fotos die ik met mn tel van mn camera heb gemaakt :-)
No comments:
Post a Comment