Oh oh Cambodja

Volgens m'n laatste update zou mn reis naar cambodja nog ongeveer 11 uur duren. Op dat moment was ik nog erg tevreden, maar al snel kwam ik er achter dat het een horror reis werd. Na af gezet te zijn in the middle of no where, gedag te hebben Gezegd tegen mensen die een andere bus zouden krijgen en afgedropt te zijn bij een 'kantoor' werd ik opgehaalt door ja wel dezelfde bus die ik al bij het busstation had gezien, met dezelfde mensen er in. Logica? Nee. Bus vol? Ja. Gelukkig had ik wel een plek en kon ik blijven zitten. Wat het reisplan wist ik niet echt meer, richtig 4000 islands, want in die richtig was de grens. Nou, uiteindelijk kwam ik na 29 uur aan in Phnom Penh. Tijdens de busreis bleef de chauffeur maar herhalen dat het nog vier uur zou duren. Maar na vier uur kwamen er nog vier uur en nog vier uur. De laatste bus was ijskoud, de airco stond aan en ik lag letterlijk te rillen van de kou. Er was ons verteld dat we ons Kip geld bij de grens zouden kunnen ruilen voor dollars, dit was niet het geval. Toen ik dus ergens midden in de nacht ongeveer dood ging van de dorst, aangezien mn voorraad hier niet op voorbereid was, had ik pech. We stopte maar ik kon niks komen, typisch momentje van what the fuck. Rond 1 uur snachts kwamen we aan in again, the middle of nowhere. Wonder boven wonder was er wel een tuktuk en regen we naar ons hostel. In een rit van misschien 15 minuten heb ik minstens 20 prostituees op straat gezien. De Tuktuk chauffeur waarschuwde ons ook onze tassen en alles vast te houden. Want beroofd worden scheen heel normaal te zijn. Super warm welkom na zo'n helse bustrip. Eenmaal bij het hostel aangekomen zei diegene die aan het werk was dat het hostel vol was en we pech hadden. Wat een leugen was aangezien we al geboekt hadden. Een hoop ge ruzie later kwam er toevallig een meisje naar de deur die vroeg of we de vriendinnen van regan waren. Die was in de middag al aangekomen en had verteld dat wij later zouden komen, het meisje vertelde ons ook dat onze bedden gewoon vrij waren. Een hoop gedoe later mochten we eindelijk het hostel in. Aangezien ik zoveel had geslapen in alle bussen lag ik klaarwaker in bed. 

De volgende dag stonden the killing fields of Chorubg Ek en s21 (Tuol Sleng museum) op de agenda. Bij the killing fields kon je een audiotour doen, waarbij je over het hele terein liep en het verhaal verteld werd. Ik kan het het beste om schrijven als een concentratiekamp waar duizenden onschuldige mensen zijn gestorven onder het bewind van de rode Khmer. Zo waren er massagraven, en een boom waartegen honderden vrouwen en kinderen zijn dood geslagen. Meer dan 8000 schedels waarvan sommuge opengebarsten zijn, zijn gesorteerd op leeftijd/geslacht en opgeslagen in een herdenkingsgebouw (memorial stupa) Wat erg indrukwekkend was. Wandelen door het terein en de verhalen horen liet me kippenvel krijgen. Nog nooit eerder was ik op een plek zoals dit geweest. Hoe vredig het nu leek, maar wat voor gruwelijke onmenselijke taferelen zich daar hebben afgespeeld. Na een emotioneel bezoek aan the killing fields gingen we naar s21. Dit was ooit een school maar werd gebruikt als gevangenis. In deze gevangenis belanden duizenden onschuldige mensen. De cellen waren nog te zien, de gal waar mensen werden gestraft maar ook honderden foto's van de gevangenen en Hun verhalen. Zo werden mensen geforceerd een bekentenis af te leggen van een misdaad die ze nooit hadden begaan. Tijdens het martelen mocht je geen geluid maken anders werd het nog meer straf en meer van dat soort regels. De cellen waren super klein, ongeveer de ruimte van een wc. Toen ik daar in mijn eentje stond en mn ogen dicht deed kreeg ik overal kippenvel. Na wierrook te hebben gebrand als teken van respect voor de overledenen was ik klaar met deze plek. Ik hou van geschiedenis en vind het super interessant en het was nu zo tastbaar en emotioneel. Een concentratiekamp bezoeken staat hoog op mn reis-lijst, hoe emotioneel ik dit ook heb ervaren. Ik heb een boek gekocht van een nabestaande van iemand die ook gevangen was, want ik wil graag meer over dit stukje geschiedenis weten. 

Na al deze heftige dingen was het tijd voor wat luchtigers, een wandeling naar het royal palace wat gesloten was maar er mooi uit zag en een bezoek aan the night market. Want ja ook cambodja doet aan night markets. Waar een overvloed aan eten en bedelende kinderen te vinden was. Heerlijk gegeten, een deel van mn eten weg gegeven en een heerlijke losse harembroek gekocht voor mn busrit van die avond. Want meer wat we al hadden gedaan was er niet in Phnom Penh. De mensen vonden we niet erg vriendelijk, de stad niet erg leuk, dus op naar Siem Reap! 

Rond 11 uur savonds vertrokken we, de reis zou 6 uur duren en wonder boven wonder was dit ook echt zo. Met als gevolg dat we super vroeg in de ochtend bij het Mad monkey hostel aankwamen waar we nog lang niet konden inchecken. Alsof ik nog genoeg geslapen had deed ik een heerlijk dutje op de reusachtige fatboys die bij het zwembad (!) lagen om daarna op de rooftop sand bar (!) te ontbijten. Het hostel stond erg goed aangeschreven op hostelworld en we waren blij, een zwembad, een leuke bar, heel veel leuke mensen. Zou cambodja dan toch gezellig worden? Die avond chillde we eerst met zn alle in de bar van het hostel en gingen daarna gezamenlijk naar pub street. Waar de "bekende" Angkor What bar is en de temple bar. Volgens iedereen gaat eigenlijk iedereen rond 12 uur naar de Angkor What bar. Wat voor ons helemaal nieuw was aangezien in Laos alles al vroeg sloot en we rond 7 uur al in de barretjes zaten. Het uitgaan was gezellig en de dag erna eindelijk weer een relax dagje gehad bij het zwembad en zelfs een kleurtje gekregen, hallelujah. De volgende ochtend stond Angkor Wat en de andere tempels bezoeken tijdens zonsopgang op de agenda. Rond 5 uur smorgens vertrokken we met een groep van het hostel, we troffen een hele horde van toeristen aan. Maar we waren op tijd en Angkor Wat was erg indrukwekkend om te zien. Reusachtig en zoveel details! Ik kan begrijpen waarom mensen deze tempel zo geweldig vinden, om eerlijk te zijn vergat ik direct alle tempels die ik eerder had gezien. Dit schreeuwde geschiedenis, oud, historie in plaats van een overvloed aan goud en andere glimmende dingen. 

We bezochten nog vier andere tempels: angkor Thom, Bayon, Ta Prohm en ? In een van die tempels was blijkbaar een gedeelde van tombraider opgenomen. Ondertusen heb ik dus al twee film sets bezocht (ook die rooftop bar in Bangkok van the hangover). Rond 12 uur waren we al weer terug bij het hostel waar we weer lui bij het zwembad hebben gelegen.

 Dit zou de laatste uitgaansavond met de twee meisjes met wie ik aan het reizen was worden, want een ervan ging naar huis en de andere naar Thailand. Na 3 weken samen reizen voelde dat best raar. In het hostel beer pong (ik bak er nog steeds niks van) en flip cup (ik Ben echt de shit) gespeeld en een super gezellige avond gehad. 

De volgende dag was het tijd om gedag te zeggen tegen het eerste meisje de andere ging gelukkig pas in de avond. Van een stelletje in het hostel hadden we gehoort over een weeshuis wat je kon bezoeken. We besloten snoep en speelgoed te kopen en het weeshuis te bezoeken. Eenmaal aangekomen waren we allemaal verrast, de kinderen spraken super goed Engels! Blijkbaar gaan ze allemaal naar de open bare school een krijgen ze in het weeshuis Engelse les. Ze waren super blij met alles wat we gaven en vonden het leuk om met ons te kletsen en spelen. Zo sprak ik met een meisje die zuster wil worden een jongen die tourguide bij Angkor wat wil worden en met veel andere kinderen. Ik heb gevoetbalt, gedanst, gelachen en vooral veel plezier met de kinderen gehad. Ik was blij en verrast om te zien hoe relatief goed ze het hadden, waarschijnlijk zelfs beter dan de meeste niet-weeskinderen qua voedsel en scholing. 

Deze avond was mijn laatste avond uitgaan en afscheid van mijn "vriendinnetje". Het afscheid viel zwaar en het uitgaan was leuk. 

Op dit moment zit ik in de nachtbus van Siem Reap naar Sihanoukville, waar als het goed is prachtige stranden zijn. De tuktuk zette mij af bij de bus, na het inladen van mijn tas stapte ik de bus in om te horen te krijgen dat dit niet mijn bus was (hoewel hij wel naar Sihanoukville ging). Na heel veel gedoe en een hoop boze blikken kreeg ik mijn tas terug uit de bagageruimte. Het is een slaapbus waarbij je met twee mensen naast elkaar languit (als je zo klein als mij bent) kan slapen. Helaas was iedereen uit het hostel al naar Sihanoukville geweest dus reis ik alleen. Daarom lig ik naast een random Russische guy die veels te breed is en geen Engels spreekt. Verre van ideaal. Je hebt gordijntjes die je dicht kan doen, wat voor mij niet nodig is want ik vind het allemaal al onprettig genoeg om zo close te zijn met een vreemde. 

Het eten in Cambodja bevalt me goed! Tot nu toe vind ik amok vis het lekkerste. Wat het voor gerecht is? Geen idee. laklak rundvlees kan er wel mee door maar is nog geen favoriet. 

Vanuit Sihanoukville wil ik door naar het eiland Koh Rong. Maar eerst maar eens kijken wat er te beleven valt in Sihanoukville! Als het goed is kom ik rond 7 uur smorgens aan. Ik heb al een hostel (5dollar!) voor een nacht geboekt. 

Ondertussen ben ik in mijn hostel, de busreis duurde voor de verandering echt 12 uur. De man naast me was zweterig en kwam

Steeds op mijn helft met als gevolg dat ik met mijn halve lichaam op het gangpad lag. Normaal heb ik het altijd koud, ik had een trui en vest bij me. Maar de airco deed het niet en het was 100 graden. Het voelde alsof ik letterlijk op de banden van de bus lag te slapen, niet erg aangenaam. Toch heb ik een soort van geslapen en kwam ik aan in Sihanoukville! Daar bracht iemand op een motor me naar m'n hostel (the leyd zephyr). Ondertussen lig ik lekker op het serendipity strand te genieten van de zon!