Laos it is!

First of all: Laos is awesome! En verder is de wifi hier super slecht (of is er überhaupt geen wifi en/of stroom) dus daarom 2 updates in een keer. Foto's toevoegen enzo lukt ook niet zo goed meer -_-

Om 6 uur smorgens namen we de lokale bus van Chiang Rai naar Chiang Kong, de grens naar Laos. Je kon via een organisatie alles regelen, bus en hulp bij de grens voor je visum en alles en je bootticket. Want dat scheen allemaal niet zo simpel te zijn volgens internet. Na wat research kwamen we er achter dat het ons wel iets van 20 euro zou schelen als we het zelf zouden doen. 20 euro in Azië is veel. Dus daar zaten we in de lokale bus. Naast me zat een vrouw, het was ochtend, ik slaap graag in bussen, werd wakker met m'n hoofd op haar schouder. De lieve vrouw vond het blijkbaar helemaal niet erg. Op de stoel achter me was een doos met (levende) kippen. Bussen in Azië zijn crazy. Na een rit van 3 uur waren we er bijna. We hadden een heel game plan. De boot scheen super snel vol te raken, als je laat was zou je op de grond eindigen of bij de motor. Uit de bus racete we naar een tuktuk, renden richting het water namen snel de boot die je naar de overkant bracht. Na deze boottrip rende we naar het immigration gedoe. Als het een race was waren we zeker winnaars want alle andere toeristen die in de bus zaten waren verrrrrr achter ons. Eerst moesten we "uitchecken" uit Thailand. Hectisch is hoe ik dit het beste kan beschrijven. Ik gaf m'n pasport en de man gilde "departure card" naar me, ik snapte niet waar hij het over had. Gelukkig was ik niet alleen en wisten de anderen het wel. Als je uit het vliegtuig komt krijg je een briefje wat je moet invullen, wat ik gelukkig al had gedaan en ook nog kon vinden in m'n tas, probleem opgelost op naar de volgende stap. Nu ik er over nadenk kwam de boot naar de overkant nu pas. Eenmaal aan de overkant moest je je visum gaan regelen. COMPLETE CHAOS! We waren er op voorbereid maar als nog was het chaotisch. Eerst moest je je arrival/departure card invullen. We waren zo voorbereid dat we onze eigen pennen al in onze hand hadden. Eenmaal ingevuld gaf je dat samen met een pasfoto en je pasport aan een mannetje (of vrouwtje) en daarna moest je blijkbaar wachten tot ze ooit je naam gilde. Wachten wachten wachten, het werd steeds drukker en wij werden steeds zenuwachtiger. Volgens verhalen zou de boot om 10 uur vertrekken en het was al 9 uur en we wilde goede plekken. Na ongeveer 20 minuten kregen we onze paspoorten terug met een visum. Op naar de boot! We vroegen wat rond en het zou ongeveer 10 minuten lopen zijn. Hier moet ik bij vermelden dat mijn tas ongeveer 14 kg is en het 30 graden was met super super veel zon en geen wind. Deze wandeltocht duurde zeker meer dan 10 minuten. Op dat moment had ik zin om de halve inhoud van m'n tas achter te laten, maar we waren op een missie. Bezweet en buiten adem kwamen we aan bij de boot, we kochten een ticket, hadden goede zitplekken, WINNING! Alleen kwamen er toen achter dat de boot pas over een uur zou vertrekken en dat je gewoon een "vaste zitplek" had, die horror verhalen klopte dus niet echt. Wel waren we super blij toen we ontdekte dat iedereen met die georganiseerde dingen echt veel te veel hadden betaald. Dus we waren trots op onszelf. We zaten ongeveer 6 uur op de boot. Op de boot waren meer dan genoeg gezellige mede-backpackers, ook heb ik kennis gemaakt met "beerlao", het bier merk in Laos. Chang is lekkerder maar agh. 

Rond 5 uur savonds arriveerde we in een klein stadje; Pakbeng, waar we een nacht bleven. We hadden geen hostel geboekt en liepen (met de halve boot) te zoeken naar een goedkope plek. Een top plek gevonden voor ongeveer 2 euro. Warme douche schone kamer. Alleen... Geen wifi geen stroom. Wat blijkbaar heel normaal is in Laos. Na een douche, die ik ook echt nodig had aan de overkant bij een ander hostel gaan eten. Ik had al veel goede verhalen over papaya salad gehoord dus dat werd mijn avondmaal met wat rijst. Het duurde een uur voor mn eten kwam. In laos doen ze blijkbaar ook aan asian-time, wat ik prima vind, maar niet als ik honger heb. Later nog met iedereen gechilled, weer een nieuw kaartspel geleerd. De volgende dag vertrok de boot om 9 uur, van te voren hadden we al een sandwich besteld, het was het slechtste broodje ooit. Brood met ui en thats it. Omdat iedereen elkaar ondertussen al kende was het tweede deel van de bootreis nog gezelliger. Helaas dachten een aantal mensen op de boot daar anders over. De Engelse met wie ik in gesprek was hadden het over voetbal en iemand zei "i hate Manchester united" dus ik dacht goh ik ook. Dus besloot dat te roepen, wat niet m'n beste idee ooit was. Een Franse man begon als een gek tegen me te schreeuwen dat ik m'n mond moest houden en hij zich aan me irrigeerde en nog wat dingen. Op dat moment besloten een aantal Nederlandse meisjes dat ze ook tegen me wilde schreeuwen. Ze zeiden eerst in het Engels "everybody on this boat hates you" en gingen toen verder in het Nederlands. Dat ik erg irritant was, te hard praat, ik belachelijk ben en dat ze zich al 3 uur lang irriteerde. Ik was in shock en snapte niet meer wat er allemaal aan de hand was. Dus vroeg even rond of ik echt zo irritant was maar gelukkig vond de rest van de boot me wel leuk en lief ;-). Na 2 dagen waren we er: Luang Prabang! We hadden geen hostel geboekt omdat we de vorige dag geen wifi hadden. Dus maar op het aanbod van iemand met een bordje in gegaan. Weer een prima hostel, één eenpersoonsbed en een tweepersoonsbed. Gelukkig won ik met steen-papier-schaar dus ik sliep solo. Ook Laos doet aan night markets dus die gingen we verkennen en op zoek naar eten. We kwamen een soort van all you can eat buffet tegen. Het concept is dat je zoveel op je bord mag doen als je wilt, ze wokken het voor je en thats it. Je mag dus niet voor een tweede ronde, dan moet je weer betalen. Ik had geen idee wat alles was maar heb gewoon alles op m'n bord gedaan en dat voor 10.000 kip ( ja echt die munteenheid heet kip). Wat nog minder dan een euro is! Foodheaaaaven. 

Iedereen had het over "Utopia" de lokale chill bar. Ik was nog steeds met de 2 meisjes maar bij het buffet kwamen we een andere groep van de boot tegen. Met z'n alle gingen we op zoek naar Utopia. Onderweg kwamen we een andere gezellige happyhourallday-bar tegen waar we een pitstop maakte. Hier speelde we het spelletje "my vagina" de eerste persoon start met iets met een a dus bijv. "My vagina is awesome" de volgende persoon moet ook verder met de a dus bijv "my vagina is a alcoholic" maar als je niet snel genoeg iets zegt moet je een shot nemen en gaat het verder naar de volgende letter. Iedereen aan de tafel was Engels, Canadees of Amerikaans. Wat natuurlijk oneerlijk was voor mij omdat het veel moeilijker voor mij is om op Engelse woorden te komen. Behalve een hilarisch spel dus ook nog een soort van leerzaam. Na het spelletje verder gegaan naar Utopia wat een super chille relaxte plek is. Met zitzakken houten tafels en gewoon open lucht. Hier kwamen we ongeveer de hele rest van de boot tegen en hebben we tot een uur of 11 gezeten, want dan sluit alles. Het enige wat open is dan nog is de bowlingbaan en een disco (over die disco wisten we toen nog niks). Dus gingen we allemaal in busjes naar de bowlingbaan. Wij dachten dat het een soort van disco bowlen zou zijn, een dansvloer en een paar mensen die bowlen. Maar het was een bowling-bowlingbaan. Toch erg gezellig en leuk voor de verandering. Rond een uur of 2 waren we er wel klaar mee, namen de tuktuk en vroegen heel lief of er nog ergens eten te vinden was. Gelukkig kon je nog ergens een broodje halen. Broodjes zijn in Laos wat Pad Thai in Thailand was. Op elke hoek van de straat kan je broodjes met alles wat je wilt kopen: ei, pindakaas (!!), kip, tonijn, advocado. Subway heeft niks op Laos. En overaaaal shakes ennnnnn pannekoeken/crêpes. Ook dit kost minder Dan een euro. Aan de geldeenheid Moet ik nog wennen, veel te veel nullen. Als ik iets wil Kopen zoals een flesje water en diegene zegt 2000 denk ik whaaaaaaat. Maar dat is gewoon bijna niks haha. Elke keer als ik betaal sta ik dus serieus naar al mn briefjes te staren van uhhh welke moet ik gebruiken.

Dag 2 in Lunag Prabang zijn we naar de mooiste waterval ever gegaan. Vorig jaar heb ik mooie gezien in de filipijnen (kawasan falls geloof ik, in de buurt van Cebu) en vorige week ook nog mooie in Pai, maar deze... Het leek op een soort van zwembad bij een resort zo mooi was het. De top van de waterval kan je bereiken door een soort van beklimming van rotsen (niet echt klimmen klimmen maar sommige stukken). Voor ik hier aan begon wist ik niet dat het 30 minuten zou duren om de top te bereiken. Ook droeg ik (weer!) flipflops wat helemaal niet handig was. Op een bepaald punt was het glibberig en viel ik met tas en al in het modderige water. M'n camera en telefoon hebben dit ongelukje overleefd. Het uitzicht vanaf boven de waterval was alle moeite wel waard. Na een helse beklimming naar beneden het ijskoude maar heerlijke water in gegaan en daar van de zon genoten. In de avond eigenlijk weer hetzelfde gedaan als de vorige dag, Utopia en bowlen. Ik ben overigens super slecht in bowlen en kan me niet herinneren dat ik ooit 2 dagen achter elkaar ben gaan bowlen. De derde dag (vrijdag 15 nov) besloten we naar een hostel te gaan wat meer in de stad lag. Daarna wat rond gefietst en gechilled bij Utopia wat overdag helemaal anders is. Ligmatjes met uitzicht op de Mekong. Als ontbijt ook weer voor een overheerlijk broodje ei bacon en kaas gegaan. Kaas is geen echte kaas natuurlijk, maar la vache kiri. Maar voor mij is het al goed dat er een kaassmaak op m'n broodje zit. Een lemonshake gedronken wat verfrissend maar erg zuur was en later bij Utopia kokoswater (?) uit een kokosnoot, want dat is altijd goed. Het klimaat in Laos is anders dan in Thailand en m'n eczeem begon hels te worden, heel m'n benen en rug waren geterroriseerd. Kwam een andere jongen tegen die hier ook last van hadden dus het werd tijd voor een uitstapje naar de apotheek. In Azië kan je alles krijgen: valium, antibiotica alle soorten pillen, zolang je maar betaald. Een crème gevonden die wel een soort van werkt en omdat ik van m'n dermatoloog soms antibiotica voorgeschreven krijg heb ik dat ook maar genomen, de goede vinden lukte met behulp van Google. Voel me net een dokter ;-). Op de terug weg naar het hostel zagen we een bord met "things to do in Laos" waar ook iets stond over een disco. Disco disco daar wisten we niks over! Ergens in de stad kon je een trap beklimmen, wat ongeveer 15 min duurde (m'n freeruns aangedaan dit keer) en dan had je een uitzicht over de stad. De bedoeling was om naar de zonsondergang te kijken, maar er waren teveel wolken. Alsnog een mooi uitzicht. Ondertussen betrap ik mezelf er op deze dingen normaal te vinden, maar dat is t niet. Nederland is zo lelijk als ik het op deze manier bedenk haha. Al is er niks mis met de Rotterdamse skyline hoor. Maar wat ik nu zie vanuit de bus, de bergen, de lucht is gewoon te mooi. Ik was nooit een echte natuurfan en meer een citygirl maar volgens mij begin ik een natuurfan te worden.
In de avond gingen we op zoek naar de disco, we verwachten een bar met muziek. Maar het bleek een echte club te zijn met alleen maar locals! Voor een keer geen plek met alleen maar backpackers, halleluja! Een super super gezellige avond gehad met alle locals.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de bus naar Vang Vien Nog steeds met het Engelse meisje en het Canadese meisje. En nog 3 anderen die we kennen van de boot. So not lonely :-). Deze busreis gaat door de bergen en je hebt een super mooi uitzicht ,continue. De reis moet tussen de 4 en 6 uur duren. Mensen die wagenziek zijn kan ik deze reis niet aanbevelen maar voor mij is t prima. Morgen willen we gaan tuben! Maar eerst maar is deze busreis overleven en een hostel vinden.
Als ik Laos nu zou moeten beschrijven zeg ik; sandwhiches, bowlen, bergen, relaxed, weinig wifi/stroom. Ik ben hier nu 4(?) dagen en de stroom valt overal uit. Elke plek (zelfs fancy plekken) hun wifi is super slecht. Daarom wat vertraging in het updaten van m'n blog, i'm sorry!